about
type
sameAs
broader
note
Kamp Westerbork werd in 1939 gebouwd als Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork. Vanaf oktober 1939 werden er Duits-Joodse vluchtelingen opgevangen. Na de Duitse bezetting in mei 1940, bleef het kamp in Nederlandse handen, maar werd het regime strenger onder leiding van de nieuwe directeur Jacques Schol.[1]
In 1942 werd het kamp door de nazi's uitgebreid en vanaf 1 juli 1942 functioneerde het kamp officieel een Polizeiliches Judendurchgangslager. Joodse mensen werden in het kamp verzameld en werden vervolgens naar concentratiekampen in Oost-Europa gedeporteerd. Zo werd kamp Westerbork deel van het uitgebreide systeem van Duitse concentratiekampen en functioneerde het als belangrijk doorganspunt voor de systematische moord op de Joden uit Nederland.[1]
Op 8 augustus 1944 werden ook de acht onderduikers vanuit Amsterdam naar Westerbork gebracht. Ze verbleven er bijna een maand. Op 3 september 1944 gingen zij op transport naar concentratiekamp Auschwitz.[2]
Van de 107.000 Joodse mensen die uit Nederland gedeporteerd waren, keerden er slechts 5.000 levend terug.