Woningnood was volksvijand nummer één na de oorlog. Enorme bouwactiviteit moest het tekort wegwerken. Maar in de loop van de jaren veranderden de opvattingen over woningbouw ingrijpend, waardoor de naoorlogse wijken sterk van elkaar verschillen. In de jaren zestig stegen de bouwkosten en werd er gezocht naar goedkope en snelle bouwmethoden. Systeembouw was de oplossing. Door de toenemende welvaart in de loop van de jaren zeventig werd het accent verlegd van goedkoop en snel naar kwaliteit en verscheidenheid. Zuinigheid en zakelijkheid keerden terug in de jaren tachtig tijdens economische teruggang. Fotografen Theo Baart en Cary Markerink kregen de opdracht het wonen in de jaren tachtig in naoorlogse wijken vast te leggen. Baart deed dat door het accent te leggen op het dagelijks leven van de bewoner en op de wisselwerking tussen bewoner en zijn omgeving. Markering legt de nadruk op de relatie tussen architectuur en dagelijks gebruik van gebouwen door hun bewoners.