was, een gheheiten Nanne Johansdochter/ van Ackoyen, welker, al was sij jonck van jaren, sij was riep van seden, vuerich tot Gode ende scherp voer disciplijn. Dit gheschieden in ’t jaer ons Heren doe men screef M CCCC ende VII . Ende doe sij ontfangen had dat regiment, soe gaff oer Got grote gracy in/ tijtliken ende gheesteliken voertganc ende in vermerin- ghe der personen. Want sij timmerde in ’t ierste een guet schoen huys daer wij noch in spinnen ende boven een dormpter is als ’t ogesinliken is. Daernae kocht sij aen, aen die noertzijt desses huysch es/, mit stroe ghedect dat noch een deel staet. Daer- nae aen die suytzijt een deel cameren, daer wij nu mis horen. Daernae coft dye 'd' op rasuur. Ervoor stond er 'sye'. een huys in die stege dat lanc een reventer ende nu die koken is. Ende voert meer over die straet veel ruyms ende aen onse sijt oec noch meer als men noch sien mach, daer Got in der ewicheit van ghebenedijt ende ghelovet moet wesen, dy ’t verleent hevet.