in de plaets van heer Pelgrims. Anno 1561 quam joncker Hendrick van Bredenrode dickwils in ’t convent van ’t Geyn, met hem brengende sijn broeder coadiutor van Luyck, ende sijn huys- vrou met meer andere eedelluyden; ende was daer somtijts een geheelen nacht. Ende de priorinne hadde groote familiariteijt met hem, sulcx wat hij begeerde consenteerde sij; ende als hij somtijts begeerde dat eenige susteren hem souden geselschap houden, jae heel laet in den avont, en consenteerde sij niet alleen, maer dwang de onwillige op gehoorsaemheijt, daer- over sij geen cleijn opspraeck en hadde, hoe dselve priorinne haer liet van eenige heijdenen ofte lantlopers bedriegen, die haer ringen ende ketenen van cooper ende quicsilver vervaert vercochten. Ende op een tijt soo haer sommige oude wijven van dat geselschap wijs maecten, van dat/ een grote schat van gelt in ’t convent verborgen lach, die men lichtelicken soude becomen. Ende sij die geloofden, sijn dselve met haer gegaen in een eenige camer daer een schoorsteen stont, diese schoon veechden ende een cruysbeelt laken daerin deden spreijen, daer se in de hoecken enich gout deden bijnden met wierock ende ander beuseling. Ende de deur van de camer vast toesluytende, begost de oudste te leesen dat dander nae seijden. Daer en tusschen quam daer

in de plaets van heer Pelgrims. Anno 1561 quam joncker Hendrick van Bredenrode dickwils in ’t convent van ’t Geyn, met hem brengende sijn broeder coadiutor van Luyck, ende sijn huys- vrou met meer andere eedelluyden; ende was daer somtijts een geheelen nacht. Ende de priorinne hadde groote familiariteijt met hem, sulcx wat hij begeerde consenteerde sij; ende als hij somtijts begeerde dat eenige susteren hem souden geselschap houden, jae heel laet in den avont, en consenteerde sij niet alleen, maer dwang de onwillige op gehoorsaemheijt, daer- over sij geen cleijn opspraeck en hadde, hoe dselve priorinne haer liet van eenige heijdenen ofte lantlopers bedriegen, die haer ringen ende ketenen van cooper ende quicsilver vervaert vercochten. Ende op een tijt soo haer sommige oude wijven van dat geselschap wijs maecten, van dat/ een grote schat van gelt in ’t convent verborgen lach, die men lichtelicken soude becomen. Ende sij die geloofden, sijn dselve met haer gegaen in een eenige camer daer een schoorsteen stont, diese schoon veechden ende een cruysbeelt laken daerin deden spreijen, daer se in de hoecken enich gout deden bijnden met wierock ende ander beuseling. Ende de deur van de camer vast toesluytende, begost de oudste te leesen dat dander nae seijden. Daer en tusschen quam daer