In de streekdrachten hadden de kledingstukken van meisjes en vrouwen meestal geen zakken. Maar veilig verborgen onder de wijde rok droeg de vrouw wel een losse zak, de dij- of zijzak. Voor doordeweeks was deze gemaakt van een restje stevige stof, voor de zondag werd een mooier exemplaar gebruikt. De zak werd met banden om de taille geknoopt. Via een zijsplit in de rok was deze bergplaats te bereiken. De vrouw borg hierin haar persoonlijke spullen, zoals haar zakdoek en beursje. Zijzakken kwamen sinds de zeventiende eeuw ook in de stadsmode voor en zijn daar nog tot in de twintigste eeuw bij sommige oude vrouwen in gebruik gebleven.