Op de voorgrond een hellemond waar twee klassieke goden zeepsop uit een kruik in kleine schaaltjes gieten. Deze schaaltjes worden door engeltjes aangenomen. Vervolgens vliegen de engeltjes richting wolken op de achtergrond en blazen ze zeepbellen uit het zeepsop. Onder de wolken staan mensen van allerlei standen (o.a. de paus en een koning) die vol enthousiasme de zeepbellen verzamelen. Allegorisch is de zeepbel een vanitassymbool voor de vluchtigheid van het menselijk bestaan en van aardse rijkdom. De mensheid doet er alles aan om de bellen te vangen en te verzamelen, maar dergelijk bezittingen zijn maar vluchtig in hun bestaan.