Allegorie op de omgekeerde wereld met Democritus en Heraclitus (de lachende en de wenende filosoof). Heraclitus heeft zijn ogen bedroefd neergeslagen terwijl de lachende Democritus naar een globe wijst. Op de globe is de dwaasheid van de mensheid voorgesteld door narren die zich vermaken met vechten, spelen en minnen. Op de achtergrond een begrafenisstoet en een woeste zee met een zinkend schip. Op de globe zitten de duivel, de door een nar gepersonifieerde Dwaasheid en de vrouwelijke personificatie van Wellust (Luxuria). In de bovenhoeken engelen met vanitassymbolen. In de marge een twaalfregelig gedicht, in drie kolommen, in het Duits, en een achtregelig gedicht, in twee kolommen, in het Frans.