De foto's tonen personeel poserend in de werkruimte of de werkruimte zelf. Het resultaat is een lange tocht langs identieke bureaus waarachter schijnbaar onderling verwisselbare heren zitten van onbestemde leeftijd. Zij zijn meestal baas van een eindeloze stoet archiefbeheerders, secretaressen en de jongens in de montagehal. Het fotograferen van Bedrijfscultuur is niet eenvoudig. Het wordt wel omschreven als het geheel van geschreven en (misschien vooral) ongeschreven regels dat het sociale verkeer tussen medewerkers van de onderneming onderling en het contact met derden kanaliseert en vorm geeft. Het grootste deel hiervan is niet zichtbaar. Beide fotografen hebben getracht het zichtbare (de vormgeving en inrichting van een kantoor) maar ook het niet-zichtbare (houding van personen en omgangsvormen) vast te leggen. Reinier Gerritsen legde de nadruk op gestileerde, nauwkeurig geënsceneerde groepsportretten. Luuk Kramer zocht het in een documentaire, verhalende aanpak.