Al in een vroeg stadium hield Escher zich bezig met de problemen van de weergave van perspectief. In ‘Toren van Babel’ kijkt de beschouwer naar beneden in plaats van naar de horizon. Een vertepunt in de richting van onze voeten wordt ‘nadir’genoemd. Escher plaatste bewust mensen met een vershillende huidskleur op de top. Zij zijn verwikkeld in de Bijbelse ‘Babylonische spraakverwarring’. Omdat niemand de ander begrijpt, stagneren de werkzaamheden.