Deze geëtste waaierbladen werden in grote oplage gedrukt en gemonteerd op eenvoudige houten monturen. Enige variatie werd verkregen door het aanbrengen van andere stippelgravures of door een andere kleur drukinkt te gebruiken. Zo bevindt zich in de verzameling van Felix Tal in Museum Beeckestijn eenzelfde exemplaar, dat uitsluitend afwijkt in de kleur (blauw) en in de voorstelling in het midden. Het waren goedkope waaiers die niet altijd even nauwkeurig werden gemonteerd, zoals ook het geval is bij dit voorbeeld. Dat het vraag- en antwoordspel op de voorkant over de liefde gaat, blijkt vooral uit de tekst onder de opgeplakte stippelgravure. Deze eindigt met de zin 'Livronts Nous Aux Tendres Delires'of 'Laten wij ons overgeven aan de zoete waanzin'. Het spel werd gespeeld doordat de minnaar een willekeurige vraag op de linkerhelft van het blad koos en zijn geliefde hem hieropantwoordde met een willekeurig gekozen antwoord van de rechterkant. Verder kon men ook nog een rebus op ieder van de buitenbenen oplossen: links 'sa beauté m'étonne' en rechts 'elle est sans défauts'. Tussen de cartouches en medaillons met de vragen en antwoorden zijn de overbekende pastorale en liefdessymbolen aangebracht. Het classicistische element wordt benadrukt door de vazen, arabesken en de voorstelling op de stippelgravure. Het blad is aan de achterkant onversierd.