Vader Tijd, met in zijn handen een gebroken zeis, wordt bij zijn vleugels gegrepen door een allegorische vrouwenfiguur met een masker aan haar gordel; de personificatie van de kunst, of de verbeelding. Links op de voorgrond twee putti bij het portret van Arnold Houbraken in een ovaal. De personificatie van de verbeelding verwijst naar de poging van de schrijver om de in het boek vastgelegde kunstenaars door levensbeschrijvingen te behoeden voor de vergetelheid. Rond de voorstelling een afdruk van een tweede plaat met een ornamentele rand waarin vier bijbelse en vier mythologische voorstellingen.