Deze stoel is voorzien van 19de-eeuwse snijwerk. Het kon niet aangetoond worden dat bij deze stoel onderdelen van oudere meubels zijn gebruikt. <BR> <BR> In de tijd van de 19de en de vroege 20ste eeuw maakten de ebbenhouten meubels van de 17de eeuw een heropleving door. Men begon om opnieuw meubelen in de stijl van de 17de eeuw te maken. Vaak werden hierbij onderdelen van die oude meubelen in verwerkt; het komt voor dat een oude sierlijst een geheel nieuw meubel werd gebruikt. Bovendien werden die stijlen en sierlijsten van 17de-eeuwse meubelen verwerkt in meubelen die toen in die vorm helemaal niet bestonden. Uiteraard werden in die tijd ook oude meubelen veranderd en aangepast aan de eisen en voorstellingen van de toen ‘moderne’ tijd. <BR> <BR> Een van die voorstellingen was dat de meubels van zwart ebbenhout waren. De meubels werden met pigmenten, bijenwas en/of schellak afgewerkt. Hoewel de afwerklaag fysiek niet kan worden gedateerd, kan wel aangenomen worden dat de donkere afwerking van meubels ook van nieuwer datum is. Immers moest men naar mijn idee maskeren dat het meubel van verschillende onderdelen en houtsoorten is gemaakt en kan men zich afvragen of ze toen echt het mooie en waardevolle hout hebben willen bedekken. Deze stoel is donker gebeitst.<BR> <BR> Ten slotte was er die antiekmarkt in Jakarta, waar men enerzijds klaagde over al dat namaak-werk, en anderzijds niet aarzelde om via advertenties namaak-antiek aan te prijzen. (Van Gompel e.a. 2013, blz. 10-11, 75-76 en 87-92).