Deze pop is afkomstig van de Netsilingmiut die het gebied van Boothia schiereiland, Somerset eiland en King William eiland en zuidelijker, rondom Pelly Bay bewonen. Oorspronkelijk leefden zij van de jacht op zeehonden en kariboe's en visvangst. Na de komst van de blanken leefden zij vooral van de bonthandel.<BR> <BR> De vrouwelijke pop draagt zomerkleding, een broek en een soort jak van zeehondenleer. Aan weerszijden van het hoofd heeft zij twee vlechten die omwonden zijn met jute-achtige stof. De haardracht en de kleding is typerend voor Netsilingmiut vrouwen. De band om haar middel is eveneens gemaakt van de jute-achtige stof.<BR> <BR> Reeds in opgravingen van de zogenaamde Thule Cultuur (800-1500), waarvan de dragers vanaf ca. 900 in Canada doordringen, treffen archeologen poppen aan.<BR> Maar ook al in eerdere culturen -Canada werd vanaf ca. 4000 jaar geleden door Inuit-achtige groepen bevolkt- worden deze objecten aangetroffen.<BR> De materialen waarvan ze zijn gemaakt kunnen hout, been, of ivoor zijn.<BR> De kleding, indien zij die hadden, is helemaal vergaan.<BR> Het maken van poppen heeft dus een lange traditie en men is nooit opgehouden ze te maken.<BR> Vanaf de 18e eeuw, wanneer Alaska en Canada meer en meer bereisd worden door ontdekkers, pelshandelaren en walvisjagers, vinden poppen hun weg naar Europese verzamelaars.<BR> De oudste poppen mét kleding die bewaard zijn dateren van vóór 1900.<BR> Poppen werden en worden gebruikt door kinderen om te spelen.<BR> Van Groenland is bekend dat ze ook als amuletten door mannen werden gedragen.<BR> Tevens werden ze daar ook gebruikt om kinderen de verwantschapstermen en de namen van (verre) familieleden te leren.<BR> Ook leerden meisjes spelenderwijs naaien door kleding voor hun poppen te maken.<BR> Aangezien poppen nogal eens de naam van overledenen kregen, en in het wereldbeeld van de Inuit naam en ziel nauw samenhangen, is een vroegere magisch-religieuze functie zeer wel denkbaar.<BR> Vanaf ca. 1950 worden in Canada poppen als (toeristen-)kunst gemaakt.<BR> <BR> Er zijn meerdere Canadese Inuitpoppen in de collectie van Museum Volkenkunde. een vergelijking met de Inuit collectie van lea Sorgdrager (uit dezelfde periode) en Hans van Berkel (later, vanaf 1970) is erg interessant.