Haarsieraad

Gouden haarstuk. Dit stuk is een typisch zuid-Indiaas (Tamil Nadu) tempelsieraad. Het sieraad is gedragen en terugverkocht aan de juwelier. Het is in India gebruikelijk om gouden sieraden in financieel moeilijke tijden van de hand te doen. Als er ooit diamanten in dit stuk zaten, waren die er inmiddels uitgehaald en verkocht. De diamanten glas polki, granaat (en mogelijk robijn) zijn gezet in een aan kundan verwante techniek. Gekocht bij juweliershuis Amrapali, Jaipur, maart 2011.<BR> <BR> Het sieraad is recentelijk (mogelijk via verschillende tussenpersonen) in de Amrapali collectie terecht gekomen. Het behoorde waarschijnlijk toe aan een tempeldanseres. Waarom zij afstand van het stuk heeft gedaan en of dat vrijwillig was is niet meer na te gaan. Het haarstuk verenigt twee bekende Indiase edelsmeedtechnieken.Zo is de manier waarop de edelstenen in de zetting zijn geplaatst verwant aan de kundan-techniek uit Noord-India. Tegelijkertijd is het stuk vanwege de toepassing van de fameuze zuidelijke ajour-techniek ‘opener’ dan een kundan juweel. Vermoedelijk is is de verwantschap met de kundan-techniek terug te voeren naar de Mogoltijd, toen er intensief contact was tussen de zuidelijk en noordelijk hofculturen. Al sinds de jaren zeventig bestuderen de eigenaren van Amrapali (Rajiv Arora en Rajesh Ajmera) in heel India regionale goudsmid tradities en kopen ze stukken op. Anders dan de meeste juweliers smelten ze de stukken niet om, maar halen ze de sieraden uit elkaar om ze te bestuderen of om ze in een nieuw stuk, in een moderne vormgeving, te verwerken. De grote hanger (obj. nr 6117-6, cat.nr.49) is zo’n samengesteld stuk.<BR> <BR> Lit. Saskia Konniger, De Verborgen Tuin, Goudsmeden in Noord-India, KIT Publishers, 2011, Cat.nr.48

Haarsieraad

Gouden haarstuk. Dit stuk is een typisch zuid-Indiaas (Tamil Nadu) tempelsieraad. Het sieraad is gedragen en terugverkocht aan de juwelier. Het is in India gebruikelijk om gouden sieraden in financieel moeilijke tijden van de hand te doen. Als er ooit diamanten in dit stuk zaten, waren die er inmiddels uitgehaald en verkocht. De diamanten glas polki, granaat (en mogelijk robijn) zijn gezet in een aan kundan verwante techniek. Gekocht bij juweliershuis Amrapali, Jaipur, maart 2011.<BR> <BR> Het sieraad is recentelijk (mogelijk via verschillende tussenpersonen) in de Amrapali collectie terecht gekomen. Het behoorde waarschijnlijk toe aan een tempeldanseres. Waarom zij afstand van het stuk heeft gedaan en of dat vrijwillig was is niet meer na te gaan. Het haarstuk verenigt twee bekende Indiase edelsmeedtechnieken.Zo is de manier waarop de edelstenen in de zetting zijn geplaatst verwant aan de kundan-techniek uit Noord-India. Tegelijkertijd is het stuk vanwege de toepassing van de fameuze zuidelijke ajour-techniek ‘opener’ dan een kundan juweel. Vermoedelijk is is de verwantschap met de kundan-techniek terug te voeren naar de Mogoltijd, toen er intensief contact was tussen de zuidelijk en noordelijk hofculturen. Al sinds de jaren zeventig bestuderen de eigenaren van Amrapali (Rajiv Arora en Rajesh Ajmera) in heel India regionale goudsmid tradities en kopen ze stukken op. Anders dan de meeste juweliers smelten ze de stukken niet om, maar halen ze de sieraden uit elkaar om ze te bestuderen of om ze in een nieuw stuk, in een moderne vormgeving, te verwerken. De grote hanger (obj. nr 6117-6, cat.nr.49) is zo’n samengesteld stuk.<BR> <BR> Lit. Saskia Konniger, De Verborgen Tuin, Goudsmeden in Noord-India, KIT Publishers, 2011, Cat.nr.48