Een uiterst zeldzame moderne Nivch slee, gedateerd rond 1980 afkomstig van eiland Sachalin, in Zuidoost-Siberië. De glijders zijn gemaakt van hout afgezet met een ijzeren glijdeel. Een van de houten glijders van de slee is beschadigd en gerepareerd met een zwarte rubberen strip. De losliggende boog dient rechtop geplaatst te worden boven de eerste staander. Verder is de slee in goede staat. Den ronde boogvormige voorzijde waaraan de glijders aan weerskanten bevestigd zijn, dempt het schokken en stoten tijdens de rit. De open achterzijde maakt ghet mogelijk langere vrahct te vervoeren, zoals houten palen. Deze slee werd gebruikt voor het vervoer van goederen en/of personen. De slee werd door honden getrokken. <BR> <BR> De hondenslee was tot de komst van de sneeuwscooter het ideale voertuig voor de noordelijke wereld van sneeuw en ijs, en wordt nog steeds gebruikt. Met zijn glijvlakken glijdt hij makkelijk over ongelijke hobbels in de sneeuw. Het gewicht is zo goed verdeeld, dat je er over dun bevroren ijs mee kunt rijden. Door het lage zwaartepunt slaat hij ook niet gauw om op een scheve ondergrond, bijvoorbeeld in ravijnen met hun ongelijke stenen bodem. Doordat in de winter dagelijks met hondensleden dezelfde routes worden gevolgd tussen nederzettingen en jachtgebieden, ontstaan er sledenpaden. Deze verdwijnen in de zomer weliswaar, maar de route behoort tot de familietraditie en wordt gekend door jong en oud.<BR> <BR> Tijdens de communistische tijd werd de bevolking gedwongen om hun gebied te verlaten en naar moderne steden te emigreren. Zo was het gebruik van de hondenslee stop gezet en de kennis van oude routes, het fokken van honden, en het gebruik van de hondenslee zowat verloren gegaan. In de laatste tijd komt deze traditionele wijze gebruik van de hondenslee weer langzaam terug. <BR> <BR> Evolutie van de Slee:<BR> <BR> In de tijd dat Von Schrenk (1880s) het Amurgebied bezocht, was de traditionele Nivch slee nog volop in gebruik. Lydia Black schreef in 1973 dat de traditionele Nivchse hondeslee toen alleen nog wordt gebruikt bij honderennen die bv. gehouden werden bij berenfeesten (Black 1973; Buijs 1984: 38). Black beschreef dat de sleeën lang en smal waren; 2 tot 5 meter lang, 30 cm hoog, en 50 cm breed. De boven weergegeven slee daarintegen, die uit 1980 dateerd, is 2 keer zo hoog en 2 keer zo breed. Dit komt overeen met een beschrijving van Smolyak uit 1974, dat de Nivch slee langzamerhand overging naar de Russische slee, die veel sterker en zwaarder was. Zie ook ter vergelijking het 19e eeuwe sleemodel uit het Amurgebied 1202-190.<BR> <BR> <BR> <BR> <BR>