Deze scultptuur verbeeldt hoe een ijsbeer en een walrus, twee enorme dieren, met elkaar in gevecht zijn. De ijsbeer bijt in de rechter voorpoot van de walrus en sjort aan het dier. De walrus vecht van zich af middels zijn slagtanden gericht op de kop van de ijsbeer. Het is bepaald niet duidelijk wie als winnaar uit de strijd zal komen.<BR> Dit is een van de vroegere grotere sculpturen uit de Canadese Arctic. Er zit veel beweiging en verbeeldingskracht in dit werk en de esthetische en technische kwaliteit is uitstekend te noemen.<BR> <BR> Arctische dieren zijn van oudsher een populair onderwerp in de Canadese Inuit kunst. Niet alleen dieren waarop gejaagd wordt zijn afgebeeld, zoals walrussen, walvissen, zeehonden, rendieren en ijsberen. Maar ook dieren met een mythisch-spirituele betekenis komen voor en afbeeldingen van mythische wezens, bekend uit orale traditie en vertelcultuur, als tuungait en tupilait (bose geesten). Wanneer de beeldjes wat groter zijn, of er scènes worden uitgebeeld, laten kunstenaars meer zien dan alleen het dier. Typische bewegingen worden uitgebeeld, zoals het sluipen van de ijsbeer die tegen de wind in een al te zorgeloze zeehond benadert. We zien bijvoorbeeld kenmerken als het specifieke patroon op de huid van een vis. Of een dier en zijn favoriete voedsel worden uitgebeeld: een walrus met een grote mossel. Ook dieren met jongen of parende dieren zijn motieven. De kunst van vlak na de Tweede Wereldoorlog is in hoge mate naturalistisch. Sommige modernere kunstenaars, bijvoorbeeld die van Cape Dorset, stellen hun dieren wat grover en bonkiger voor, of juist meer gestroomlijnd. Maar hoe men de dieren ook uitbeeldt, realistisch of komisch, gedetailleerd of grof, ze blijven tot op de dag van vandaag een van de belangrijkste onderwerpen van de Inuit kunst vormen, zowel in Canada alsook in Alaska en Groenland.