Harpoens werden bij de Inuit vooral gebruikt voor de zeezoogdierjacht. Meestal werden harpoenpunten op een losse harpoenschacht gezet. Tijdens de zeehondenjacht kantelde zo'n harpoenpunt wanneer hij de zeehond raakte. De harpoenpunt kwam dan dwars voor het gat te zitten dat hij zelf in de zeehond maakt. Een harpoen werd veelal in combinatie met een harpoenlijn en vangblaas gebruikt. De zeehond werd middels een harpoenlijn verbonden aan een vangblaas. De vangblaas hield een gevangen zeehond drijvende en voorkwam het dat het dier naar beneden wegdook.Door de introduktie van geweren werden harpoens steeds minder gebruikt en worden tegenwoordig alleen nog ingezet bij de jacht op enkele walvissoorten.