Beeld: 'Sedna'

Sedna of Nuliajuk is de moeder van de zeedieren. Zij wordt vaak afgebeeld met een (wal)vissenstaart. Lang geleden was er een dochter die niet wilde trouwen. Haar vader gooide haar in zee en hakte, terwijl zij aan de bootrand in het water hing, een voor een haar vingerkootjes af, waarna zij naar de zeebodem zonk. Haar vingerkootjes transformeerden in zeehondensoorten en walvissen.<BR> Sedna leeft op de bodem van de zee, en wanneer zij ontstemd is, omdat haar haar in de war zit en zij kwaad was op de mensen die de wereld 'vervuilen' door overtredingen van taboes, houdt zij de zeedieren in haar haren gevangen. Een sjamaan moet een gevaarlijke tocht naar de zeebodem ondernemen om te achterhalen wat de rede is van het onheil. Als hij dat achterhaald heeft en met gevaar voor eigen leven het haar van Sedna gekamd heeft reist hij terug naar de mensenwereld.<BR> De relaties tussen mensen, dieren en andere wezens werden gereguleerd door een complex systeem van regels en taboes, geleid door de Maan Geest, de Moon Spirit, en Sila was een grootheid die macht had over het weer. Sjamanen konden naar andere werelden reizen om erachter te komen wat de reden was van rampspoed, meestal het overtreden van taboes. De man op de maan was een van de bronnen van hun bovennatuurlijke informatie. De vrouw op de bodem van de zee, de Moeder van de Zeedieren, had de macht over de zeedieren. Zij was een ambigue verschijning; enerzijds de moeder, creator, godin van de zeedieren, het voedsel en bontkleding onontbeerlijk voor de mensen, zij gaf warmte in de traanlampen en bestaansrecht aan de gemeenschap. Anderzijds een gevaarlijke wrekende figuur die de dieren weghield en honger veroorzaakte; steler van de zielen van dieren en mensen en zij veroorzaakt ziekte onder de mensen. Later werd zij in verband gebracht met Satan (Satanasi in Inuktitut, de Inuit -taal), de duivel, zowel door missionarissen als door Inuit zelf.<BR> Heel begrijpelijk is Sedna een geliefd onderwerp in Inuitkunst, met haar geprononceerde borsten, haar (wal)visstaart gecombineerd met vrouwelijk charme en een mythische uitstraling.<BR> <BR>

Beeld: 'Sedna'

Sedna of Nuliajuk is de moeder van de zeedieren. Zij wordt vaak afgebeeld met een (wal)vissenstaart. Lang geleden was er een dochter die niet wilde trouwen. Haar vader gooide haar in zee en hakte, terwijl zij aan de bootrand in het water hing, een voor een haar vingerkootjes af, waarna zij naar de zeebodem zonk. Haar vingerkootjes transformeerden in zeehondensoorten en walvissen.<BR> Sedna leeft op de bodem van de zee, en wanneer zij ontstemd is, omdat haar haar in de war zit en zij kwaad was op de mensen die de wereld 'vervuilen' door overtredingen van taboes, houdt zij de zeedieren in haar haren gevangen. Een sjamaan moet een gevaarlijke tocht naar de zeebodem ondernemen om te achterhalen wat de rede is van het onheil. Als hij dat achterhaald heeft en met gevaar voor eigen leven het haar van Sedna gekamd heeft reist hij terug naar de mensenwereld.<BR> De relaties tussen mensen, dieren en andere wezens werden gereguleerd door een complex systeem van regels en taboes, geleid door de Maan Geest, de Moon Spirit, en Sila was een grootheid die macht had over het weer. Sjamanen konden naar andere werelden reizen om erachter te komen wat de reden was van rampspoed, meestal het overtreden van taboes. De man op de maan was een van de bronnen van hun bovennatuurlijke informatie. De vrouw op de bodem van de zee, de Moeder van de Zeedieren, had de macht over de zeedieren. Zij was een ambigue verschijning; enerzijds de moeder, creator, godin van de zeedieren, het voedsel en bontkleding onontbeerlijk voor de mensen, zij gaf warmte in de traanlampen en bestaansrecht aan de gemeenschap. Anderzijds een gevaarlijke wrekende figuur die de dieren weghield en honger veroorzaakte; steler van de zielen van dieren en mensen en zij veroorzaakt ziekte onder de mensen. Later werd zij in verband gebracht met Satan (Satanasi in Inuktitut, de Inuit -taal), de duivel, zowel door missionarissen als door Inuit zelf.<BR> Heel begrijpelijk is Sedna een geliefd onderwerp in Inuitkunst, met haar geprononceerde borsten, haar (wal)visstaart gecombineerd met vrouwelijk charme en een mythische uitstraling.<BR> <BR>