Beeldje van een gans die, al dan niet slapend, kop en nek op de rug laat rusten. Arctische dieren zijn van oudsher een populair onderwerp in de Canadese Inuit kunst. Van de imponerende muskus-os tot een weinig beduidende vlindersoort, de hele arctische menagerie komt voor. Dat daarbij de nadruk valt op de meer spectaculaire of exotische dieren, of op dieren met een mythisch-spirituele betekenis, is begrijpelijk. Wanneer de beeldjes wat groter zijn, of er scènes worden uitgebeeld, laten kunstenaars meer zien dan alleen het dier. Typische bewegingen worden uitgebeeld, zoals het sluipen van de ijsbeer die tegen de wind in een al te zorgeloze zeehond benadert. We zien bijvoorbeeld kenmerken als het specifieke patroon op de huid van een vis. Of een dier en zijn favoriete voedsel worden uitgebeeld: een walrus met een grote mossel. Ook dieren met jongen of parende dieren zijn motieven. De kunst van vlak na de Tweede Wereldoorlog is in hoge mate naturalistisch. Sommige modernere kunstenaars, bijvoorbeeld die van Cape Dorset, stellen hun dieren wat grover en bonkiger voor, of juist meer gestroomlijnd. Maar hoe men de dieren ook uitbeeldt, realistisch of komisch, gedetailleerd of grof, ze blijven tot op de dag van vandaag een van de belangrijkste onderwerpen van de Inuit kunst vormen, zowel in Canada alsook in Alaska en Groenland.