Navajo medicijnmannen strooien met gekleurd zand scènes uit hun mythologie op de bodem van de hogan (traditionele behuizing), waarop de patiënt wordt gelegd, om vervolgens behandeld te worden met gebed en zang. Na de ceremonie worden de zandschilderingen gewist.<BR> <BR> Navajo godenfiguren werden al rond 1885 in Navajo kleden gewezen, en uit 1896 dateert de eerste deken met een reproductie van een zandschildering. Vanaf het begin van de 20ste eeuw begonnen enkele Navajos reproducties van zandtekeningen op papier te leveren aan antropologen en verzamelaars. De prominente medicijnman Hosteen Klah, tevens lid van de Dutch Christian Reformed Church, deelde zijn kennis met antropologe Gladys Reichard en de verzamelaarster Mary Cabot Wheelwright die in 1937 in Santa Fe het Museum of Navajo Ceremonial Art (nu: Wheelwright Museum of the American Indian) stichtte. Tentoonstellingen en demonstraties (o.a. voor toeristen) volgden.<BR> <BR> Na de Tweede Wereldoorlog begonnen Navajos met het maken van houten paneeltjes, waarop met lijm en gekleurd zand godenfiguren werden afgebeeld of scènes uit de mythologie. Het werden gewilde objecten op de expanderende toeristenmarkt. Om negatieve repercussies van de eigen goden voor het seculier gebruik van hun evenbeelden te voorkomen worden deze niet exact op dekens en paneeltjes afgebeeld.<BR> <BR> Literatuur:<BR> Nancy Parezo - Navajo Sandpainting: From Religious Act to Commercial Art. University of Arizona Press; Tucson, 1983.<BR>