Taos pottery<BR> Taos is known for its robust pottery with its characteristic fine shine, the result of using clay with tiny mica flecks who also act as temper. Their thick-walled bean pots, well suited for simmering beans and stews, were popular in other pueblos and Hispanic households.<BR> <BR> The tourist trade had its impact on Taos since the early 20th century, and potters have produced miniature animals and bowls for this new market. The selfconscious and controlled development of Taos Pueblo as a tourist attraction after the Second World War has furthered potterymaking. Visitors can purchase Taos ceramics from a variety of small shops along the access road to the pueblo and around the central plaza. Whereas neighbouring Picuris potters have adhered to traditional clays and forms, Taos potters have been producing a whole range of forms, figures, colors and decorations since the 1980s, including non-micaceous clays (Hayes and Blom 1996:150-153).<BR> <BR> In 1960 Taos was declared a National Historic Landmark and two years later the pueblo was recognized as a World Heritage Site by the UNESCO. In 1966 it was put on the U.S. Register of Historic Places.<BR> <BR> Many dances at Taos are open to the public. Animal dances take place during the end and beginning of the year. Foot races are organized on the feast days of Santa Cruz (May 3) and San Geronimo (September 30), and an annual powwow takes place during the second weekend of July.<BR> Pieter Hovens; 2005<BR> <BR> TAOS Taos is bekend vanwege haar robuuste aardewerk met karakteristieke glans, het gevolg van het gebruik van micahoudende klei. De dikwandige potten, uiterst geschikt voor het langdurig sudderen van stoofpotten met bonen en vlees, waren populair in andere pueblos en de Spaanse buren.<BR> <BR> Evenals in Picuris begon men in Taos omstreeks de eeuwwisseling met de productie van dierfiguurtjes. Ook maakte men kleine potjes, dat alles voor toeristen.<BR> <BR> Na de Tweede Wereldoorlog pakte het bestuur van Taos de ontwikkeling van het toerisme professioneel aan en ontwikkelde een vorm van gecontroleerd toerisme waarbij bezoekers in staat werden gesteld om een deel van het dorp te bezoeken om daar Indiaans handwerk en etenswaren te kopen. Dat leidde ook tot een heropleving van de aardewerkproductie: deels dikwandige potten en kannen naar traditioneel voorbeeld, deels in stijlen (kleisoort, kleur, decoratie, motieven, vorm) ontleend aan andere pueblos. Dit aardewerk wordt verkocht in de winkeltjes langs de plaza, het dorpsplein, en langs de toegangsweg naar de pueblo.<BR> <BR> De opbrengsten van het toerisme werden geïnvesteerd in de restauratie van de twee historische kernen van de pueblo, alsmede in de infrastructuur: wegen, scholen, studiebeurzen, gezondheidszorg, e.d. In 1960 werd Taos tot nationaal monument uitgeroepen en in 1962 erkende de UNESCO Taos pueblo als World Heritage Site.<BR> <BR> <BR>