Dit kussen werd genaaid uit een recht stuk zeehondenbont (ringelrob) en twee ronde stukje voor de zijkanten. Het werd gevuld met textielsnippers en synthetische kussenvulling. In het verleden gebruikte men een vulling van gedroogd gras. De maakster, Ane Nakinge, is een van de oudste bewoonsters van het dorpje Tiniteqilaaq en gebruikte zo'n soort kussen zelf. Ze vertelde dat dergelijk rolkussens gebruikt werden in de eeuwenoude stenen winterhuizen. Van een ouder, gebruikt exemplaar waren de haren (van het bont) totaal afgesleten zodat een leren buitenkant overbleef. Dergelijke kussens worden doorgaans niet meer gebruikt. Thans zijn Europese kussen uit de winkel in gebruik.