Heupweefgetouw waarop de aanzet van een enredo (wikkelrok) is geweven. Techniek: kettingpatroonweefsel.<BR> <BR> Het heupweefgetouw is een traditioneel prekoloniaal weefinstrument. Het bestaat uit zes stukken hout, heupband en afhankelijk van de breedte een aantal kettingdraden. De zes stukken hout hebben als volgt zijn eigen functie: zwaard (om de inslagdraden tegen de weefselrand aan te drukken), zwaard voor de tekening, kam (ook om de inslagdraden aan te drukken maar ook om de kettingdraden van elkaar te spreiden), kam voor de tekening, stang waarmee de tekening wordt opgebouwd en stang waarmee er wordt aangehaald. Bij een weefgetouw zit de vrouw geknield of gehurkt voor het weefgetouw, waarbij het ene uiteinde aan een boom wordt vastgeknoopt en het andere uiteinde rond het middel van de vrouw. Door vooruit en achteruit te leunen kan de weefster de kettingdraden strak trekken of los laten hangen. Hierdoor kan de weefster makkelijker de inslagdraden insteken en de inslag aandrukken met het zwaard tegen de vorige inslagen. Meer dan tien weeftechnieken kunnen er op een heupweefgetouw toegepast worden. Een aantal hiervan kunnen zelfs alleen gedaan worden op een heupweefgetouw. Een van de ingewikkelde techniek die op een heupweefgetouw gedaan kan worden is de brokaattechniek. Het enige nadeel van het heupweefgetouw is dat alleen smalle stroken stof op geweven kan worden.<BR> <BR> In 1999 door Irmgard aan het museum geschonken.