Schildering in tempera op doek van badende mensen in een rivier, geschilderd door Anak Agung Gede Sobrat (1917-1992). Deze schilder had veel affiniteit met het werk van de Nederlander Rudolf Bonnet en de Duitser Walter Spies. Beiden stimuleerden Sobrat om meer te schilderen. Sobrat ontleende veel elementen van het werk van Spies die in Ubud woonde vanaf 1927, zoals diepte en perspectief. Het gebruik van perspectief was onbekend in Bali en dit moet de locale schilders hebben geïntrigreerd. <BR> Later richtte Sobrat zich meer op de menselijke figuur en de anatomie geïnspireerd door de werken van Bonnet.<BR> In het algemeen vermengde Sobrat traditionele motieven met nieuwe visuele elementen. De oude Wayangstijl die hij van zijn grootvader had geleerd, transformeerde hij in een andere visuele stijl met grote halfronde figuren met gekleurde patronen op de lichamen.<BR> <BR> Behalve traditionele onderwerpen, gaf Sobrat ook scènes weer uit het dagelijkse leven zoals marktscènes, oogstscènes en dansvoorstellingen. Of zoals deze schildering met badende mensen in een rivier. In deze schilderingen zijn elementen van het werk van Spies overgenomen, zoals het gebruik van een voorgrond en een achtergrond. Ook de witte accenten op bladeren, boomstronken, het water en de menselijke figuren ontleende hij van Spies.<BR> <BR> Veel Balinese kunstenaars die in dienst waren van de vorsten verloren na de koloniale verovering van Bali in het eerste decennium van de 20e eeuw hun bron van inkomsten. Het opkomende toerisme, dat vanaf 1920 op gang kwam, bood een nieuwe afzetmarkt. Schilders en houtsnijders konden in hun werk meer eigen creativiteit kwijt. Zij lieten zich inspireren door westerse kunstenaars die zich in deze periode op Bali vestigden. De onderwerpen die zij kozen waren meer gericht op de toeristen, die geïnteresseerd waren in schilderijen met landschappen, scenes uit het dagelijks leven, dansen en rituelen en aansprekende episodes uit goden- en heldenverhalen.