Schildering in tempera op papier van baders in een beek<BR> <BR> Vrouwen en kinderen spelen en baden in en rondom een beek. Op de achtergrond lopen vrouwen terug naar huis met een waterkruik op hun hoofd. Een vrouw draagt een kind. Zij heeft lange vingernagels; een teken van adel. Aan de linkerkant spelen twee jongens. <BR> De verschillende houdingen van de figuren geven het geheel een levendige en dynamische indruk. Een geel zandpad doorkruist de tekening in een diagonale lijn. Horizontale beweging wordt gevormd door de golven van de beek; verticale elementen worden gecreëerd door de stammen van bomen die ook enigszins golvend zijn weergegeven. Rechts op de voorgrond is een slang te zien; aan de linkerkant een kreeft.<BR> <BR> In de meeste gevallen schilderden de leden van de families van hogepriesters onderwerpen die te maken hebben met priesterlijke activiteiten. Vanaf de jaren 30 van de vorige eeuw kwamen ook verschillende scènes uit het dagelijkse leven in zwang, zoals deze schildering.<BR> <BR> Ida Bagus Kembeng ( 1897-1952) woonde in Tebesaya ( Ubud), maar kwam oorspronkelijk uit Tampaksiring waar zijn familie woonde. Hij stond in hoog aanzien. Zijn familie behoorde tot de priesterkaste, de Brahmanen. Elke mannelijk lid van deze kaste gebruikte de titel 'Ida Bagus'. Hij was een dalang, een poppenspeler van het schimmenspel, wayang kulit. Bij wayang kulit worden tweedimensionale poppen met beweegbare armen gebruikt. Meestal zijn deze poppen met de hand gemaakt van buffel- of geitenhuiden. Kembeng sneed zelf zijn eigen poppen uit leer. In de langgerekte vormen en het lineaire karakter van zijn figuren in de schilderingen zijn invloeden van de wayangpoppen te herkennen. <BR> <BR> Balinese kunstenaars startten in de jaren dertig met een nieuw genre: scènes uit het dagelijkse leven. De picturale weergave van deze scènes is grotendeels gebaseerd op verschillende traditionele kunstvormen zoals de Kamasan schilderijen op doek, leren wayangpoppen en de lontarmanuscripten.<BR> <BR> In de traditionele Kamasan doeken heeft elke god, demon of held zijn eigen karakteristieke kenmerken en attributen. Oorspronkelijk waren deze schilderingen op textiel bedoeld voor religieuze gelegenheden. Zij werden door koningen en prinsen van Bali besteld om de tempelpaviljoenen of koninklijke privé paviljoenen te sieren. Deze stijl is genoemd naar het dorp Kamasan, nabij de oude Balinese hoofdstad Klungkung.<BR> Priesters schreven religieuze teksten op rechthoekige gedroogde Lontarbladeren. Ook illustreerden zij vaak deze lontarbladeren, waarbij zij een voorstelling met een metalen pen ingraveerden en vervolgens met zwarte poeder inwreven om zwarte lijnen te creëren.<BR>