Sleetje met twee houten glijders, verbonden door dwarsbalkjes, met een touwtje. Sleemodellen waren vaak speelgoed voor kleine kinderen, maar werden al gauw ook een geliefd verzamelobject onder scheepsbemannningen, bestuurders en later toeristen.<BR> De hondenslee was tot de komst van de sneeuwscooter het ideale voertuig voor de noordelijke wereld van sneeuw en ijs, en wordt nog steeds gebruikt. Met zijn glijvlakken glijdt hij makkelijk over ongelijke hobbels in de sneeuw. Het gewicht is zo goed verdeeld, dat je er over dun bevroren ijs mee kunt rijden. Door het lage zwaartepunt slaat hij ook niet gauw om op een scheve ondergrond, bijvoorbeeld in ravijnen met hun ongelijke stenen bodem. Doordat in de winter dagelijks met hondensleden dezelfde routes worden gevolgd tussen nederzettingen en jachtgebieden, ontstaan er sledenpaden. Deze verdwijnen in de zomer weliswaar, maar de route behoort tot de familietraditie en wordt gekend door jong en oud.