De Inuit kenden vorken waaraan spek te drogen gehangen werd. In de 18e, 19e en 20ste eeuw waren dit meestal houten vorken waaraan een scherpe metalen vork of pin bevestigd was. Spek werd zo bewaard op een hoge plaats in huis of in een opslagplaats buiten. Hoog, zodat de sledehonden er niet bijkonden: die zouden het anders zeker verslinden.<BR> Er waren ook (scherpere) vorken waarmee spek of vlees uit de pan gehaald kon worden. <BR> Deze al vier eeuwen oude spekvork is gemaakt van been en is van een heel ander type. Het is mogelijk dat met dit voorwerp spek werd fijngehakt en aangestampt, zodat de kleinere stukken gemakkelijker opbrandden in de traanlamp.<BR> Spek werd en wordt in de 21ste eeuw nog altijd in de Groenlandse keuekn gebruikt. Zeehondenspek wordt rauw gegeten bij gedroogd vlees en gedroogde vis en bij bevroren lever. Zeehondenspek levert ook olie, waarin gedroogde vis en vlees gedoopt wordt. Dat is lekkerder en minder droog. <BR> Olie vormde vroeger een conserveringsmiddel om bessen en planten (luchtdicht) in te bewaren voor de winter. De vitaminen bleven zo optimaal behouden. <BR> (Zeehonden)olie wordt daarnaast gebruikt voor het invetten en waterdicht maken van kajaks, leren laarzen etc.