Dit pak meel is een voorbeeld van westerse voedingsprodukten die door de Canadese Inuit gebruikt werden of worden. Van een bescheiden begin, met 50 arbeiders en 12 vertegenwoordigers in Moose Jaw (Saskatchewan), werd "Robin Hood" in Canada al snel groot als merknaam van International Milling Company (1909), met het welbekend embleem van de groen-rode boogschutter. Reeds in de jaren twintig exporteerde het bedrijf vanuit de haven van Vancouver bakwaren naar tal van landen. De Tweede Wereldoorlog en het Marshall Plan voor herstellend Europa legde de firma geen windeieren. "Robin Hood" is nu een onderdeel van het Amerikaanse Smucker Foods, dat jams, marmelades, honing e.d. maakt. Het preciese jaartal dat op het pak staat is nog niet onderzocht, maar waarschijnlijk dateert het uit de periode 1960-1980.<BR> <BR> De beïnvloeding van de Inuit van Noord-Amerika wat betreft voedings- en genotmiddelen begon, even grof gedateerd, met de 18e eeuwse pelsjagers en bonthandelaren, die alcohol en tabak introduceerden. Daarna kwam in de 19e eeuw het contact met walvisvaarders en missionarissen, tenslotte vooral in de 20e eeuw dat met mensen uit de overheidssfeer (onderwijzend, medisch en militair personeel, ambtenaren, politie, natuurbeheer), het bedrijfsleven (olie-industrie, winkels) en toeristen. Een rol speelt ook dat de Inuit meer en meer voor werk naar de steden getrokken (in Alaska woont maar liefst 80% van de Inuit in de stad), waar beïnvloeding sneller en gemakkelijker gaat. Vooral de jeugd is er ontvankelijk voor, iets wat goed aan de kleding te zien is (zie baseball cap 5738-4). De Inuit zijn intussen net zo bereikbaar voor overheidsvoorlichting, reklame en mode geworden als de overige Canadezen. Dit neemt niet weg dat de Inuit ook graag hun traditionele voeding blijven nuttigen (zeehondenvlees), al wordt die soms anders bereid dan vroeger (kariboe steak).