Acoma Pueblo ligt op een steile tafelberg die 120 meter looddrecht oprijst uit de vlakte. Veraf gelegen van de belangrijkste spoor- en autowegen, kon Acoma lang vele tradities bewaren, waaronder haar aardewerk. De klei wordt gemagerd met tot gruis gestampte scherven aardewerk. Het aardewerk is dunwandig en wordt op hoge temperatuur gebakken, hetgeen leidt tot lichtgewicht vaatwerk. Wit is de basiskleur en de beschildering is zwart en oranjerood.<BR> <BR> Aardewerkproductie voor de toeristenmarkt begon toen in 1880 in de nabijgelegen Pueblo Laguna een station werd geopend aan de nieuwe transcontinentale spoorlijn. Veel prehistorische motieven treft men ook op historisch aardewerk aan, tot op de dag van vandaag. Deze traditie kreeg een stimulans in de jaren 40 toen Lucy Lewis (190?-1992) en Marie Chino (1907-1982) zich lieten inspireren door vormen en motieven van prehistorisch Mimbres en Tularosa aardewerk. Vroeg in de jaren 50 begonnen vrouwen hun potten te signeren.<BR> <BR> In de jaren 70 en 80 werd aardewerk steeds vaker in elektrische ovens gebakken om breuk te voorkomen. Ook werden machinaal geproduceerde blanco potten gekocht en vervolgens beschilderd en afgebakken, zogenaamde "greenware". In de jaren 90 werd daar allengs afstand van genomen door zowel de pottenbaksters zelf als het publiek dat traditioneel gemaakt aardewerk wenst. De vrouwen van Acoma maken nu een onderscheid tussen traditioneel gebakken aardewerk en "greenware" die zij keramiek noemen.<BR> <BR> Mimbres-motieven zijn populair gebleken, hetgeen verklaarbaar is vanwege hun naturalisme en sprekendheid door hun zwarte kleur tegen de witte achtergrond. Salamanders, schildpadden en vogels zijn het meest gewild. Een andere decoratieve traditie bestaat uit zichzelf vaak herhalende zwart-wit motieven waardoor optische effecten ontstaan, een variant van "op art".<BR> <BR> Acoma Pueblo is een nationaal monument. Men kan de pueblo bezoeken tijdens georganiseerde trips met kleine bussen met een Indiaanse gids. Bezoekers kunnen aardewerk kopen bij de maaksters aan huis, of op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum waar veel vrouwen hun waren aanbieden. In het bezoekerscentrum staat de permanente tentoonstelling "One Thousand Years of Clay: Pottery, Environment and History". De stam publiceert haar eigen aardewerk catalogus sinds 1991 en verkoopt aardewerk via postorder, en inmiddels ook via internet.<BR> (PH, 2000)