Bever

SANTA CLARA. De Indiaanse naam voor Santa Clara is "Kha-Po" en betekent "Dal van de Rozen". Het 19e eeuwse aardewerk was onopvallend, zowel zwart als rood, als micahoudend. Tijdens ceremonies werden polychroom vaatwerk gebruikt dat men in San Ildefonso kocht.<BR> <BR> In 1880 werd de spoorweg aangelegd en kwamen pottenbaksters in direct contact met de westerse markt. Veel serviesgoed en andere huishoudelijke artikelen werden geproduceerd: koffie- en theepotten, kopjes en schoteltjes, melkkannetjes en suikerpotjes, borden en kommen, en bloemenvazen. Voor de toeristen werden goedkope souvenirs gemaakt, vooral miniatuur dieren en mocassins, asbakken en kandelaars.<BR> <BR> Tijdens de crisisjaren leefde het roodbakkend aardewerk weer op dat eerst met geometrische, later ook met naturalistische motieven werd beschilderd. De gebruikte kleuren daarvoor waren creme, oranjetinten en blauwgrijs. Motieven werden vaak van witte omlijning voorzien.<BR> <BR> Santa Clara aardewerk is steeds gekenmerkt door innovatie. Begin deze eeuw werd het dikwandige en nog natte aardewerk voorzien van ingekerfde decoraties in bas-relief. Populaire motieven waren en zijn de "avanyu" (regenboogslang) en de afdruk van de berenpoot. Margaret Tafoya (geb. 1904) was een der meest vooraanstaande pottenbaksters die generaties heeft beïnvloed. Ook na de oorlog bleef zij grote potten maken, in weerwil van de trend naar steeds kleiner vaatwerk en miniaturisering. Veel van haar kinderen en kleinkinderen hebben haar traditie voortgezet waardoor een Tafoya-dynastie is ontstaan van Tafoyas, Rollers en Youngbloods. Severa Tafoya (1890-1973) maakte waarschijnlijk de eerste pot in de vorm van de nu immens populaire en in allerlei variaties voorkomende watermeloen.<BR> <BR> Na de oorlog werd de "scraffito" techniek ontwikkeld waarbij gekerfd wordt in het oppervlak de gebakken pot, waarmee de gekerfde figuren pregnant naar voren komen doordat de oppervlaktekleur van de pot en de kleur van het inwendige materiaal sterk contrasteren. De meester van deze techniek is Joseph Lonewolf (geb. 1932). Hij is een neef van Margaret Tafoya. Zijn voorbeeld wordt nagevolgd door zijn kinderen en andere pottenbakkers in Santa Clara.<BR> <BR>

Bever

SANTA CLARA. De Indiaanse naam voor Santa Clara is "Kha-Po" en betekent "Dal van de Rozen". Het 19e eeuwse aardewerk was onopvallend, zowel zwart als rood, als micahoudend. Tijdens ceremonies werden polychroom vaatwerk gebruikt dat men in San Ildefonso kocht.<BR> <BR> In 1880 werd de spoorweg aangelegd en kwamen pottenbaksters in direct contact met de westerse markt. Veel serviesgoed en andere huishoudelijke artikelen werden geproduceerd: koffie- en theepotten, kopjes en schoteltjes, melkkannetjes en suikerpotjes, borden en kommen, en bloemenvazen. Voor de toeristen werden goedkope souvenirs gemaakt, vooral miniatuur dieren en mocassins, asbakken en kandelaars.<BR> <BR> Tijdens de crisisjaren leefde het roodbakkend aardewerk weer op dat eerst met geometrische, later ook met naturalistische motieven werd beschilderd. De gebruikte kleuren daarvoor waren creme, oranjetinten en blauwgrijs. Motieven werden vaak van witte omlijning voorzien.<BR> <BR> Santa Clara aardewerk is steeds gekenmerkt door innovatie. Begin deze eeuw werd het dikwandige en nog natte aardewerk voorzien van ingekerfde decoraties in bas-relief. Populaire motieven waren en zijn de "avanyu" (regenboogslang) en de afdruk van de berenpoot. Margaret Tafoya (geb. 1904) was een der meest vooraanstaande pottenbaksters die generaties heeft beïnvloed. Ook na de oorlog bleef zij grote potten maken, in weerwil van de trend naar steeds kleiner vaatwerk en miniaturisering. Veel van haar kinderen en kleinkinderen hebben haar traditie voortgezet waardoor een Tafoya-dynastie is ontstaan van Tafoyas, Rollers en Youngbloods. Severa Tafoya (1890-1973) maakte waarschijnlijk de eerste pot in de vorm van de nu immens populaire en in allerlei variaties voorkomende watermeloen.<BR> <BR> Na de oorlog werd de "scraffito" techniek ontwikkeld waarbij gekerfd wordt in het oppervlak de gebakken pot, waarmee de gekerfde figuren pregnant naar voren komen doordat de oppervlaktekleur van de pot en de kleur van het inwendige materiaal sterk contrasteren. De meester van deze techniek is Joseph Lonewolf (geb. 1932). Hij is een neef van Margaret Tafoya. Zijn voorbeeld wordt nagevolgd door zijn kinderen en andere pottenbakkers in Santa Clara.<BR> <BR>