De vruchtbaarheid van een meisje werd gestimuleerd door een speciale vruchtbaarheidspop die door de ouders van het meisje gemaakt werd. De poppen werden van verschillende materialen gemaakt; klei, hout, noten, stro, maïskolven, been, hergebruikte flessen, textiel en dergelijke en verbeeldden het kind van het meisje. Vanaf het einde van de negentiende eeuw werden veel van deze poppen verzameld door westerlingen die veronderstelden dat ze speelgoed waren. In werkelijkheid speelden de poppen een belangrijke rol in rituelen en ceremonies, met name in initiatie en huwelijk. De poppen werden verzorgd en behandeld alsof ze echte kinderen waren en werden in alle inheemse talen ‘kind’ genoemd. In zuidelijk Afrika droegen de meisjes vaak hun pop om de nek als signaal naar de gemeenschap dat zij huwbaar waren. Deze traditionele poppen waren niet voor de verkoop bestemd en werden primair gemaakt voor eigen gebruik. Dat ze nu ook voor een externe blanke markt worden gemaakt is een vrij recente ontwikkeling. De eerste commerciële poppen werden in Zuid- Afrika in de jaren 1930 gemaakt en door vrouwen aan de deuren verkocht in de blanke wijken van Durban en waren een variant op de poppen die normaliter voor hofmakerijen werden gemaakt. De nieuwe poppen waren aangepast aan blanke smaak. Vanaf de late jaren 1970 ontwikkelden de nieuwe poppen zich van eenvoudig en commercieel tot complex en cultureel door de subtiele boodschappen die de maaksters erin verwerkten. Van dit type poppen kan bijvoorbeeld de traditionele sociale status of leeftijdscategorie afgelezen worden door het kleurgebruik en attributen. Deze subtiele signalen zijn voor buitenstaanders meestal niet te achterhalen.<BR>