Miniatuur: fruitmand

Het verzamelen van miniaturen en speelgoed is sinds de jaren 1920, door de actieve inzet van Mexicaanse kunstenaars en intellectuelen populair. Praktisch elk voorwerp dat in een huishouden wordt gebruikt, wordt door Mexicaanse ambachtslieden in het klein van diverse soorten materialen nagemaakt. Miniaturen nemen binnen de Mexicaanse volkskunst een grote plaats in. Sommige van deze stukken zijn in de basis kinderspeelgoed, maar veel voorbeelden zijn juist specifiek voor volwassenen gemaakt. Ze zijn een geliefd verzamelobject geworden door de kleurrijkheid en de humor die vaak in het onderwerp verborgen zit. Miniaturen worden door het grote publiek vaak als heel Mexicaans beschouwd en ‘typisch Mexicaanse’ eigenschappen zoals geduld, concentratie en inventiviteit worden aan de makers toegedicht.<BR> <BR> Handgemaakte kunstnijverheid speelde een belangrijke rol in de bouw van een nationale cultuur na de Mexicaanse revolutie van 1910. De Mexicaanse regering stimuleerde in deze periode programma’s die de belangstelling voor het Indiaanse verleden herstelden en voor de toenmalige boeren opwekten. Kunstnijverheid bood in dit kader een mooie gelegenheid om het verdeelde land rondom nieuwe gemeenschappelijke nationalistische thema’s te organiseren. Mexicaanse intellectuelen en kunstenaars zoals Frida Kahlo en Roberto Montenegro prezen de volkskunst die volgens hen haar wortels in het historische Indiaanse verleden zou hebben. Zij legden als voorbeeld grote privé en openbare volkskunstcollecties om volkskunst te behouden voor toekomstige generaties. Naast museale collecties schoten in Mexico- stad de curiosawinkels waar volkskunst te koop werd aangeboden als paddenstoelen uit de grond. Op deze wijze raakte ook de Mexicaanse elite geïnteresseerd in volkskunst. Voorheen hadden zij vooral oog voor Europese en met name Franse kunst. Volkskunst werd een symbool van nationale identiteit in de zoektocht naar authenticiteit en dat wat typisch Mexicaans is. Vanaf het begin van de nationale interesse in volkskunst werden miniaturen als een klasse apart beschouwd.<BR> <BR> Mexicaanse miniaturen stammen waarschijnlijk uit twee verschillende tradities: de pre- columbiaanse en de Rooms- Katholieke. Schaalmodellen van klei en andere materialen zijn op veel verschillende Klassieke archeologische sites aangetroffen, maar de precieze functie ervan is niet bekend. Door Spaanse koloniale bronnen weten we bijvoorbeeld wel dat de Azteken miniaturen van gebruiksvoorwerpen als symbolische offers aan het bovennatuurlijke geschonken. In het Christendom is de ex- voto een voorbeeld van een miniatuurweergave van een origineel. Gelovigen laten bijvoorbeeld kleine metalen replica’s van een lichaamsdeel enz. achter bij het heiligenbeeld als symbool van hun dankbaarheid voor hun hulp in een crisis.<BR>

Miniatuur: fruitmand

Het verzamelen van miniaturen en speelgoed is sinds de jaren 1920, door de actieve inzet van Mexicaanse kunstenaars en intellectuelen populair. Praktisch elk voorwerp dat in een huishouden wordt gebruikt, wordt door Mexicaanse ambachtslieden in het klein van diverse soorten materialen nagemaakt. Miniaturen nemen binnen de Mexicaanse volkskunst een grote plaats in. Sommige van deze stukken zijn in de basis kinderspeelgoed, maar veel voorbeelden zijn juist specifiek voor volwassenen gemaakt. Ze zijn een geliefd verzamelobject geworden door de kleurrijkheid en de humor die vaak in het onderwerp verborgen zit. Miniaturen worden door het grote publiek vaak als heel Mexicaans beschouwd en ‘typisch Mexicaanse’ eigenschappen zoals geduld, concentratie en inventiviteit worden aan de makers toegedicht.<BR> <BR> Handgemaakte kunstnijverheid speelde een belangrijke rol in de bouw van een nationale cultuur na de Mexicaanse revolutie van 1910. De Mexicaanse regering stimuleerde in deze periode programma’s die de belangstelling voor het Indiaanse verleden herstelden en voor de toenmalige boeren opwekten. Kunstnijverheid bood in dit kader een mooie gelegenheid om het verdeelde land rondom nieuwe gemeenschappelijke nationalistische thema’s te organiseren. Mexicaanse intellectuelen en kunstenaars zoals Frida Kahlo en Roberto Montenegro prezen de volkskunst die volgens hen haar wortels in het historische Indiaanse verleden zou hebben. Zij legden als voorbeeld grote privé en openbare volkskunstcollecties om volkskunst te behouden voor toekomstige generaties. Naast museale collecties schoten in Mexico- stad de curiosawinkels waar volkskunst te koop werd aangeboden als paddenstoelen uit de grond. Op deze wijze raakte ook de Mexicaanse elite geïnteresseerd in volkskunst. Voorheen hadden zij vooral oog voor Europese en met name Franse kunst. Volkskunst werd een symbool van nationale identiteit in de zoektocht naar authenticiteit en dat wat typisch Mexicaans is. Vanaf het begin van de nationale interesse in volkskunst werden miniaturen als een klasse apart beschouwd.<BR> <BR> Mexicaanse miniaturen stammen waarschijnlijk uit twee verschillende tradities: de pre- columbiaanse en de Rooms- Katholieke. Schaalmodellen van klei en andere materialen zijn op veel verschillende Klassieke archeologische sites aangetroffen, maar de precieze functie ervan is niet bekend. Door Spaanse koloniale bronnen weten we bijvoorbeeld wel dat de Azteken miniaturen van gebruiksvoorwerpen als symbolische offers aan het bovennatuurlijke geschonken. In het Christendom is de ex- voto een voorbeeld van een miniatuurweergave van een origineel. Gelovigen laten bijvoorbeeld kleine metalen replica’s van een lichaamsdeel enz. achter bij het heiligenbeeld als symbool van hun dankbaarheid voor hun hulp in een crisis.<BR>