De Zulu vrouwenhoeden ontwikkelden zich aan het einde van de negentiende eeuw en waren gebaseerd op een vrouwenkapsel dat “isicholo” genoemd werd. In de vroege negentiende eeuw schoren getrouwde vrouwen hun hoofd kaal, op een pluk haar op hun kruin na die ze insmeerden met vet en oker. In de tweede helft van de negentiende lieten vrouwen deze pluk enkele centimeters groeien en had het de vorm van een stompe kegel. Om het kapsel de gewenste vorm te laten geven werd vals haar of gras in het haar gevlochten en het geheel ingesmeerd met vet en oker. Daarnaast droegen de vrouwen ook een geweven hoofdband als teken van respect voor de volwassen mannen in haar familie. Aan het begin van de twintigste eeuw werd het kapsel vervangen door een gevlochten hoofddeksel met dezelfde vorm. Tegenwoordig dragen de vrouwen de hoed alleen bij speciale gelegenheden zoals ceremonies.