Deze handharmonica is eenvoudig en de naam accordeon past er eigenlijk nog niet bij. De naam accordeon is ontstaan omdat met een enkele knop een heel akkoord (meerdere tonen tegelijk) tot klinken wordt gebracht. Deze harmonica heeft echter geen akkoordknoppen.<BR> <BR> Een accordeon wordt tot de aërofonen gerekend. Het is een toetsinstrument. <BR> Het instrument werkt volgens hetzelfde principe als de mondharmonica. De lucht wordt hier echter aangevoerd door een balg. In de kast zitten de tongen die het geluid voortbrengen. Wanneer een toets of knop wordt ingedrukt, stroomt de lucht langs een of meer tongen, waardoor deze gaan trillen en het geluid ontstaat.<BR> De term harmonica stamt van het Oud Griekse harmonikos: harmonisch, muzikaal.<BR> De eerste accordeon werd waarschijnlijk in 1822 in Berlijn gebouwd door Christian Friedrich Ludwig Buschmann, ofschoon er onlangs een instrument is opgedoken dat stamt uit 1816 en is gebouwd door Friedrich Lohner uit Neurenberg. Patent op de eerste officiële accordeon werd in 1829 aangevraagd door Cyrill Demian uit Wenen. Demian's instrument lijkt echter nauwelijks op de accordeon zoals we die nu kennen. <BR> Sinds 1829 steeg de populariteit van de accordeon razendsnel. Oorspronkelijk werd de accordeon veel gebruikt in traditionele volksmuziek van Europa maar samen met emigranten verspreide het instrument zich verder over de wereld, met name naar Noord- en Zuid Amerika. <BR> Het instrument wordt al snel geassocieerd met straatmuzikanten maar daarnaast wordt de accordeon ook al dan niet solistisch bespeeld in klassieke orkeststukken en jazz. Ook in de popmuziek heeft het instrument een plaats veroverd.<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Het is een zeer smalle handharmonica met een enkele rij toetsjes van parelmoer en koper. De balg is van papier. Het lichaam is van hout met vernis bedekt. De draagband is van stof.