Uit een stuk hout gesneden, hartvormig schild. Zonder enige ingesneden motieven. vlak onder de bovenrand zijn aan weerszijden van de ( denkbeeldige) lengteas twee gaten gemaakt, respectievelijk 1 cm en 0,8 cm van de bovenrand verwijderd. Hierin is een draagband van liaanvezel bevestigd. Deze gaten zijn door het gebruik ingesleten. Het schild maakt een oude verweerde indruk. Het heeft een aantal barsten of spleten. Sommige van deze zijn mogelijk het gevolg van pijlpunten die in het hout zijn gedrongen. Aan een zijde zijn vagelijk enkele krijtstrepen te zien in rood, blauw en geel. Deze zijn vermoedelijk recent met schoolkrijt aangebracht.<BR> <BR> Maakproces: gemaakt uit de plankwortel van een harde boomsoort, mogelijk vitex.<BR> In Hagen is een schild afgebeeld dat afkomstig is 'aus dem Hinterlande der Astrolabebai'.<BR> <BR> Bespreking: over dergelijke schilden is nauwelijks iets gepubliceerd. Illustraties komen ook bijna niet voor. Hier zij slechts verwezen naar Borkent 1978: 5,10, pl.E.<BR> Volgens Borkent worden ze van vader op zoon overgeërfd en kunnen de meeste door hem verzamelde schilden tot vier generaties terug getraceerd worden. Onder missie- invloed zouden er veel van dergelijke schilden vernietigd zijn.<BR> Gezien de geringe grootte en het gebruik als borstschild is het waarschijnlijk dat ze door pijl- en boogschutters gedragen werden. Deze hadden dan beide armen vrij voor het schieten.<BR> Met name door Borkent zijn in de zeventiger jaren een vrij groot aantal van dergelijke schilden verzameld. Hiervan is een redelijk aantal in de collectie van het National Museum te Port Moresby, Papua New Guinea terechtgekomen, terwijl de overige in de kunsthandel verstrooid zijn.<BR> Al is over dergelijke schilden weinig bekend, over de stam die ze maakte en gebruikte is uitgebreid gepubliceerd door de antropoloog B. Lawrence.