Sculptuur met als voorstelling een walrusfamilie, gezet op een voetstuk van been.<BR> Tussen de mooie, kunstzinnig bewerkte voorwerpen voor eigen, al dan niet magisch gebruik van vroeger en de individualistischer, expressieve en dure Inuit kunst van de moderne tijd in zit een categorie wat eenvoudiger kunst die meestal representationeel van aard is. Men snijdt uit hout of ivoor beeldjes met voorstellingen van dieren die het best verkopen -een walvis of ijsbeer uit Alaska op de schoorsteen in New York doet het om te laten zien dat men er geweest is beter dan een meeuw die thuis ook rondvliegt. Omdat herhaling van een bepaald thema vaak voorkomt en het zelfs kan gebeuren dat één kunstenaar alleen maar zeehondjes of walrussen snijdt, wordt deze kunst in Alaska wat misprijzend 'tourist art' of 'airport art' genoemd. Hoewel er in Alaska sinds een aantal decennia Inuit kunstenaars zijn die radikaal andere wegen inslaan en die zich afkeren van deze door de markt verlangde kunst, zal deze eenvoudiger kunstnijverheid nog wel lange tijd blijven bestaan, met name in dorpen waar zij een welkome bron van inkomsten vormt. Als het gaat om zijn betekenis voor een eigen gevoelde, of door de buitenstaander waargenomen identiteit, moet deze toeristenkunst met zijn vaak 'typisch Alaskaanse' voorstellingen niet worden onderschat. De Verenigde Staten zijn meer dan Nederland symbolisch ingesteld. Niet alleen worden de vlag en het volkslied erg vaak uit de kast gehaald en wordt ongeveer alles wat kan rijden, vliegen en varen van emblemen voorzien, ook kennen de afzonderlijke federale staten naast een eigen vlag en motto meerdere kenmerkende diersoorten, een plantensoort, boomsoort, en een favoriet fossiel, edelsteen en mineraal. Tenslotte is Amerika het land van de mascottes.<BR> <BR> De Alaskaanse Inuit maakten van oudsher alleen afzonderlijke sculpturen, meestal als amulet, soms als speelgoed. Het waren immers, zoals boven gezegd, gebruiksvoorwerpen en geen kunstobjecten. Het met meerdere figuurtjes uitbeelden van een situatie -of het nu om meerdere dieren tesamen gaat of om een jager en zijn prooi- kwam voor het eerst voor op bewerkte walrustanden, de zogenaamde cribbage boards die sinds ca. 1880 vervaardigd werden naar het voorbeeld van bemanningsleden van westerse walvisvaarders.