Het paard is als het ware het alter ego van de man, het instrument waaraan de Turkmeen tijdens zijn rooftochten de voorkeur gaf boven alle andere wezens: 'Een prachtig schepsel waaraan deze zonen van de woestijn meer waarde hechten dan aan hun vrouw, hun kinderen en zelfs hun eigen leven.' Deze waardering werd getoond in de uitrusting van het paard en vooral in het massieve zilveren tuig.<BR>In tegenstelling tot de Turkmeense vrouwen, droegen Turkmeense mannen nauwelijks sieraden, hooguit een ring, of soms een amulet onder hun kleding. Een man ontleende zijn prestige niet aan een rijke uitdossing, maar aan zijn persoonlijke moed, economische middelen, sociale relaties en leiderschapskwaliteiten.