Steden langs de handelsroutes vormden vaak overslagplaatsen van goederen, waarna handelaren de goederen verder vervoerden naar hun plaats van bestemming. Tashqurghan was een van de overslagplaatsen op de handelsroute die de steden in de noordafghaanse vlakte met elkaar verbond en was tevens een van de overslagplaatsen op de karavaanwegen tussen India en de steden van westelijk Centraal-Azie waarvan Bukhara en Samarqand de belangrijkste waren. <BR> Omstreeks het einde van de 18de euw werd de overdekte bazaar gebouwd waarvan in de tentoonstelling foto's zijn te zien. Gedurende meer dan een eeuw vormde deze een van de belangrijkste knooppunten op de regionale handelsroutes die de centraal-aziatische steden met Zuid- en Zuidwest Azie verbond. <BR> In 1832 had de stad ongeveer 10.000 inwonders. In de bazaar overtroffen de stoffenhandelaren de andere handelaren in aantal. De handel in thee, dat werd doorgevoerd naar Bukhara, was erg belangrijk evenals lokaal geproduceerd zijde die naar Multan (Pakistan) werd geexporteerd. De karavanen uit Bukhara en Kabul, die in de zomer naar Khulm vertrokken, hebben de stad welvarend gemaakt. De karavanen uit Bukhara voerden meestal Russische producten aan, terwijl de handelaren uit Kabul geitehuiden en Indiase artikelen meenamen. Grote hoeveelheden zilver die door de karavaan uit yarkand, Chinees Turkestan, naar Tashqurghan werden aangevoerd werden naar de muntinstellingen in Kabul en Bukhara geleverd waar ze tot munten werden verwerkt.<BR> In de overheersende positie van Tashqurghan kwam geleidelijk in de eerste decennia van de 20ste eeuw verandering. De naburige stad Mazar-i Sharif werd de hoofdstad van Noord-Afghanistan en de zetel van het lokale bestuur. Ondanks de op de internationale gerichte infrastructuur van Tashqurghan in de vorm van pakhuizen, karavanserais en onderkomens voor pelgrims, nam de betekenis van de stad geleidelijk af. De afsluiting van de noordgrens van Afghanistan door de Sovjets na de Tweede Wereldoorlog betekende voor de karavaanhandel een nieuwe, geduchte klap. Toch was de bazaar van Tashqurghan daarmee niet verdwenen. De nadruk kwam meer te liggen op het ambacht in plaats van de overslag en Tashqurghan ontwikkelde zich steeds meer tot een plaats in dienst van de plattelandsbevolking, terwijl een deel van de ambachtelijke overproductie werd afgezet in andere delen van Noord-Afghanistan. Daarnaast is de ambachtelijke productie in de afgelopen decennia steeds meer onder druk komen te staan van geimporteerde artikelen en van producten die in de industriele centra in het land werden vervaardigd.<BR> In de jaren 70 van de 20ste eeuw bestond de bazaar van Tashqurghan nog altijd uit een uit baksteen opgetrokken centraal complex, de Tim, waar in de vorige eeuw geldwisselaars waren gevestigd en waar eveneens de handel in kostbare producten zoals geimporteerde zijden stoffen was geconcentreerd. Dit complex was omgeven door diverse open marktplaatsen waarin o.a. de handelaren in graan en rijst waren gegroepeerd. het meest indrukwekkende in de bazar waren evenwel waren nog altijd de overdekte straten waarin, nog steeds gedeeltelijk branchegewijs, de traditionele takken van ambacht en detailhandel waren geconcentreerd: de straat van de koperslagers etc. Deze concentratie van beroepen is enigszins vergelijkbaar met die van de Europese gilden.<BR> De bazaar van Tashqurghan zoals op de foto's te zien is, bestaat niet meer. De voortdurende burgeroorlog in Afghanistan na de terugtrekking van de Russen, heeft de economie van Afghanistan volledig verwoest. Ambacht en landbouw bestaan nauwelijks meer. Het enige exportproduct van Afghanistan vandaag de dag is de papaver, dat wordt gebruikt voor de productie van heroine.<BR> <BR> <BR> In de gehele islamitische wereld zijn, waar hout voorradig is, houtdraaiers te vinden. Zowel in Arabie, Afrika als Centraal-Azie is het bewerken van hout een ambacht dat in de bazaars oorspronkelijk veel voorkomt.<BR> In hun werkplaats in de bazaar produceren houtdraaiers allerlei huishoudelijke producten en gereedschappen. Typerend voor Tashqurghan zijn de felle kleuren waarmee het hout wordt beschilderd. Dit looprek voor kleine kinderen is hiervan een voorbeeld.<BR> <BR> <BR> <BR> [DH, 4/2001]