De rode wollen tuniek heeft in het midden een zigzagpatroon in banen van verschillende kleuren. De inslag in het rode deel van de tuniek is, eveneens rode, wol. In het zigzaggedeelte is deze wollen inslag vervangen door bruine katoenen koorden. Aan de voorkant van het weefsel zijn deze draden te zien als dikke ribbels. Aan de achterkant hangen ze los of zijn op een onregelmatige manier afgewerkt. Bruine koorden dienen tevens als hulpdraad bij de niet-continue kettingdraden en vormen de eerste inslagdraden. Één zijkant is met een blauwe wollen draad dichtgenaaid met zigzagsteken. Deze zijn duidelijk zichtbaar en vormen een extra versieringselement. De andere zijkant is overhands met een katoenen koord in grote losse steken dichtgenaaid en is sterk gehavend. Waarschijnlijk is deze naad niet origineel. De halsopening is verticaal, aan de voorkant 32 cm diep en aan de achterkant 18 cm. De armsgaten zijn resp. 18 cm en 12 cm diep.<BR> <BR> Een unku is een rechthoekig kledingstuk dat aan de zijkanten is dichtgenaaid. De tuniek was de traditionele kleding van de Inca. Het is dit hemd zonder mouwen, in stof of in lamawol dat aan de hedendaagse poncho’s ten grondslag ligt. Poncho’s werden echter in de Inca tijd niet gebruikt. De kleding van handwerkslieden en boeren had dezelfde vorm, maar de versiering van hun kleding moest eenvoudig zijn. Ambtenaren en hoogwaardigheidsbekleders hadden recht op het gebruik van motieven. Het gebruik van de beroemde zwart en witte dambordtunieken was slechts toegestaan aan militairen. De unkus van de adel en van de familie van de Inca werden gemaakt van vicuña wol, en versierd met de beroemde tocapo symbolen.<BR> De kleding van de Inca vorst werd speciaal voor hem geweven door de zogeheten mamacunas, vrouwen die zich uitsluitend bezig hielden met het weven van de kleding van de Inca. Hij droeg zijn kledingstukken slechts één keer en aangezien het voor elk ander verboden was de kledingstukken van de Inca vorst aan te raken, werd zijn kleding na gebruik dagelijks verbrand.