Deze bak is een gebruikt exemplaar en heeft een beschadiging: er is een stukje uit de bovenrand en een gedeelte van de zijwand is afgebroken geweest en weer aangelijmd. Op de bodem loopt een barst. Gemaakt in de stijl van de "Tami"-bakken. De ellipsvormige bak is uit één stuk hout gesneden en heeft een bruinzwarte kleur. De zijwanden gaan als vanzelf in de bodem over. De bovenrand van de zijwanden heeft in het midden een halfcirkelvormig uitsteeksel dat met enkele ingesneden lijnen versierd is. De beide zijwanden zijn op nagenoeg identieke wijze met ingesneden ornamenten gedeeltelijk en reliëf, versierd. De ingesneden lijnen zijn met kalk opgevuld. Er zijn drie groepen ornamenten: een centraal ornament in het midden, geflankeerd door (vermoedelijk) twee gestileerde slangen. Het onderste deel van het centrale ornament stelt vermoedelijk een sieraad van varkensslagtanden voor. Op de bodem staat een ellipsvormig ornament dat met gekruiste lijnen ingesneden is. Het stelt het blad van de mangoboom voor en is het embleem van de familiegroep waartoe de houtsnijder behoort of behoord heeft. Deze voedselbak is door de verkoper (die afkomstig was uit het dorp Ongaia) gekocht op het eiland Sakar, doch de bak is gemaakt op het eiland Mandok, één van de Siassi-eilanden. De naam van de maker is onbekend, maar hij moet, gezien het ornament op de bodem, lid geweest zijn van de familiegroep welke een blad van de mangoboom tot embleem heeft.<BR> <BR> Etensbakken als het getoonde exemplaar spelen bij de volkeren op westelijk Nieuw-Brittannië een rol bij overlijdensfeesten. Bij die feesten vindt op het hoogtepunt een varkensdistributie plaats. Degenen die varkens ontvangen, krijgen ook taro, areca en tabak in deze bakken aangereikt. Bij een andere ceremonie, die plaatsvindt na het overlijden van iemand met sociale status, worden voedselbakken door de meest verantwoordelijke verwant van de overledene uitgedeeld aan die mensen, waaraan men later een bijdrage in schelpengeld wordt gevraagd. Het schelpengeld (zie RMV 5884-88) wordt aangeboden aan de verwanten van moederszijde van de overledene. Soms worden er wel dertig etensbakken uitgereikt, een aantal dat normaal in de dorpsgemeenschap niet te vinden zou zijn aangezien het niet om gebruiksvoorwerpen, maar om ceremoniële voorwerpen gaat. Nog een reden waarom de vraag naar zulke etensbakken groot is, is dat ze, naast schelpengeld, een noodzakelijk onderdeel vormen van de bruidsprijs. Soms geeft men wel twintig schotels af. Omdat men op de noordwestkust van Nieuw-Brittannië vaak over de dorps en stamgrenzen heen trouwt, verhuizen de etensbakken steeds verder in oostelijke richting, totdat zij uiteindelijk uit het economisch systeem verdwijnen.<BR> <BR>