Eetbak

Uit één stuk hout gesneden. Ellipsvormig. Gebogen zijwanden en bodem, echter niet regelmatig gebold, maar met veel gedeukte vlakjes. Dicht bij één van de uiteinden een putje en een barst. Ongeveer in het midden van de bodem een groef en een grote deuk. Diep uitgehold. Kleur van het hout grijs-bruin-zwart. Het bovenste gedeelte van de zijwanden met ornamenten in hoog- en laag-reliëf versierd. De ingesneden lijnen zijn met kalk opgevuld. Deze ornamentiek bestaat uit een groep van drie figuren op elke zijwand; een centrale figuur in het midden, geflankeerd door twee slangachtige figuurtjes. Dit bakje is vermoedelijk gemaakt op Arramot-eiland, een van de eilanden in de Siassi-groep, wegens minderwaardige kwaliteit, volgens een houtsnijder uit Mandok die op bezoek was in Kilenge. <BR> <BR> Etensbakken als het getoonde exemplaar spelen bij de volkeren op westelijk Nieuw-Brittannië een rol bij overlijdensfeesten. Bij die feesten vindt op het hoogtepunt een varkensdistributie plaats. Degenen die varkens ontvangen, krijgen ook taro, areca en tabak in deze bakken aangereikt. Bij een andere ceremonie, die plaatsvindt na het overlijden van iemand met sociale status, worden voedselbakken door de meest verantwoordelijke verwant van de overledene uitgedeeld aan die mensen, waaraan men later een bijdrage in schelpengeld wordt gevraagd. Het schelpengeld (zie RMV 5884-88) wordt aangeboden aan de verwanten van moederszijde van de overledene. Soms worden er wel dertig etensbakken uitgereikt, een aantal dat normaal in de dorpsgemeenschap niet te vinden zou zijn aangezien het niet om gebruiksvoorwerpen, maar om ceremoniële voorwerpen gaat. Nog een reden waarom de vraag naar zulke etensbakken groot is, is dat ze, naast schelpengeld, een noodzakelijk onderdeel vormen van de bruidsprijs. Soms geeft men wel twintig schotels af. Omdat men op de noordwestkust van Nieuw-Brittannië vaak over de dorps en stamgrenzen heen trouwt, verhuizen de etensbakken steeds verder in oostelijke richting, totdat zij uiteindelijk uit het economisch systeem verdwijnen.<BR>

Eetbak

Uit één stuk hout gesneden. Ellipsvormig. Gebogen zijwanden en bodem, echter niet regelmatig gebold, maar met veel gedeukte vlakjes. Dicht bij één van de uiteinden een putje en een barst. Ongeveer in het midden van de bodem een groef en een grote deuk. Diep uitgehold. Kleur van het hout grijs-bruin-zwart. Het bovenste gedeelte van de zijwanden met ornamenten in hoog- en laag-reliëf versierd. De ingesneden lijnen zijn met kalk opgevuld. Deze ornamentiek bestaat uit een groep van drie figuren op elke zijwand; een centrale figuur in het midden, geflankeerd door twee slangachtige figuurtjes. Dit bakje is vermoedelijk gemaakt op Arramot-eiland, een van de eilanden in de Siassi-groep, wegens minderwaardige kwaliteit, volgens een houtsnijder uit Mandok die op bezoek was in Kilenge. <BR> <BR> Etensbakken als het getoonde exemplaar spelen bij de volkeren op westelijk Nieuw-Brittannië een rol bij overlijdensfeesten. Bij die feesten vindt op het hoogtepunt een varkensdistributie plaats. Degenen die varkens ontvangen, krijgen ook taro, areca en tabak in deze bakken aangereikt. Bij een andere ceremonie, die plaatsvindt na het overlijden van iemand met sociale status, worden voedselbakken door de meest verantwoordelijke verwant van de overledene uitgedeeld aan die mensen, waaraan men later een bijdrage in schelpengeld wordt gevraagd. Het schelpengeld (zie RMV 5884-88) wordt aangeboden aan de verwanten van moederszijde van de overledene. Soms worden er wel dertig etensbakken uitgereikt, een aantal dat normaal in de dorpsgemeenschap niet te vinden zou zijn aangezien het niet om gebruiksvoorwerpen, maar om ceremoniële voorwerpen gaat. Nog een reden waarom de vraag naar zulke etensbakken groot is, is dat ze, naast schelpengeld, een noodzakelijk onderdeel vormen van de bruidsprijs. Soms geeft men wel twintig schotels af. Omdat men op de noordwestkust van Nieuw-Brittannië vaak over de dorps en stamgrenzen heen trouwt, verhuizen de etensbakken steeds verder in oostelijke richting, totdat zij uiteindelijk uit het economisch systeem verdwijnen.<BR>