Ceremonieel touw met veren (ana-dambulk), vervaardigd door Mindjugak (Rose River, 1964).<BR> <BR> Bestaande uit een aantal bruine snoeren van getwijnde mana-jarauk boombastvezels. In het midden een verenpluim ingeknloopt en met was geconserveerd. Aan een van de uiteinden nog eens vijf van dergelijke verenpluimen. Hiervoor zijn de veren gebruikt van de brolga (ngara-gudargu) en van de White-breasted Sea-Eagle (na-ngagangaga). Mindjugak is lid van de Madaridja moiety clan van de Umaidjbar. Het verentouw is echter de totem van de Mandajung vlan van Windangainj. Mindjugak mocht het echter maken omdat zijn moeder uit de Windangainj clan afkomstig was, en hij het verentouw dan ook "moeder" noemt. <BR> Volgens de overlevering dansen Windangainj voorouders in mythische tijd eens met zulk een verentouw langs de stervormig in zee uitstekende riffen van Kaap Windangainj. Hun leider, na-Murumurungun, riep hen tenslotte terug naar een cave te Arngalk, aan de noordkant van de kaap, waar zij gedwongen waren voor altijd te blijven.<BR> Een interessante trek van het verhaal is, dat erin wordt benadrukt dat de Windangainj dansers (van Mandajung moiety) op de didjeridoo (4090-32) begeleid werden door mannen van de Mandaridja moiety. Dit verklaart in de eerste plaats waarom Mindjugak het recht heeft om dergelijke verentouwen te maken. Maar het verklaart ook waarom de didjeridoo uitsluitend voor clansongs gebruikt wordt. De dans met het verentouw is een heel belangrijke dans tijdens de bijzetting van doden uit de Windangainj clan.