Twee identieke polsbanden waar aan een touwtje van plantaardig materiaal rode donsveertjes geknoopt zijn.<BR> Bij deze techniek van het verwerken van veren worden de spoelen van de veren om een dun touwtje gevouwen, en onderling worden de spoelen d.m.v. knopen vastgezet met een tweede touwtje. De knoop ziet er aan de voorkant uit als een kruisje, en aan de achterkant zijn twee horizon- tale, onder elkaar liggende strepen te zien. Bij het maken van de knoop komt het touwtje van rechts, gaat voorlangs schuin naar links beneden en naar achteren, komt rechtsonder naar voren en gaat dan diagonaal naar linksboven, naar achteren, komt rechtsboven naar voren en gaat dan links onder de diagonaal door. Een indiaanse man is zittend met de vervaardiging van dit sieraad bezig. Als basis dient het touwtje, horizon- taal gespannen tussen twee stokken die aan de buitenkant van zijn benen in de grond gestoken staan (zie dianr.: 453-56).<BR> De roden donsveertjes zijn van de Ara macao, het touwtje is van de carauá (Ananas sativum), een vezelplant.<BR> Het is een sieraad voor de pols, bestemd voor dagelijks gebruik. Het kan samen gedragen worden met armbanden van zwarte zaadjes en witte jobstranen zoals nr.: 4016-137. Deze polsbanden zijn gemaakt door mannen, maar worden door zowel mannen als vrouwen gedragen.<BR> De relatie van vogelveren met de mythologie (een mannenwereld), staat alleen toe dat mannen veren in voorwerpen verwerken. Het touwtje kan gemaakt zijn door meisjes tijdens de periode van afzondering bij hun initiatie. In deze periode maken ze zulke touwtjes die ze bij terugkomst in het dorp onder de mensen verdelen.