Deze houten staaf, aangeschaft in 1929 in Santa Fe, New Mexico, is een roerstaaf voor het mengen van warme chocolade. In het Spaans wordt dit voorwerp wel een molinilla genoemd, wat “molentje” betekent. Het is dan ook bedoeld om met de kop in de te mengen drank en de steel tussen beide vlakke handen rondgedraaid te worden. Boven de kop zitten dan een aantal losse houten ringen die onafhankelijk bewegen en voor extra roerkracht moeten zorgen. Roerstaven als deze zijn vaak prachtig bewerkt en worden vervaardigd door middel van houtdraaien.<BR> <BR> Dit soort mixers vindt hun oorsprong in Mexico, waar ca. 2000 jaar geleden ook de eerste drank op basis van geroosterde, gemalen cacaobonen is ontstaan. Dit was een rijk schuimende, bittere drank en zeer verschillend van onze hedendaagse chocolademelk. Het kon onder andere maïsmeel, vanille en vooral veel pepers bevatten en werd over het algemeen koud gedronken. Het had belangrijke rituele connotaties onder de Azteken en werd vooral gedronken door belangrijke figuren als heersers en priesters. Verscheidene Azteekse en Mixteekse codices (beeldschriften) bevatten afbeeldingen van publieke figuren die de drank drinken. Het recept werd waarschijnlijk geheim gehouden voor brede lagen van de bevolking. Het drinken ervan werd waarschijnlijk pas onder mensen van lagere stand verspreid nadat de Spanjaarden de oorspronkelijke Mexicaanse culturen en de cacaodrank leerden kennen. Vanaf dat moment begon ook een snelle geografische verspreiding, terwijl de drank zelf werd aangepast aan de smaak van de Europeanen.<BR> <BR> Er is geen informatie te vinden over de geschiedenis van houtdraaien bij de oorspronkelijke Amerikaanse bevolking – er lijkt geen bewijs te zijn dat deze techniek voorkwam voorafgaand aan het contact met Europeanen. Het is aan te nemen dat de techniek, die in de Oude Wereld teruggaat op de Oude Egyptenaren, door de Europeanen is geïntroduceerd. <BR> De techniek die vanaf de vroege Middeleeuwen tot het begin van de twintigste eeuw het meest gebruikt was, werd uitgevoerd op een draaibank die via een pedaal met de voet werd aangedreven. Hierdoor kon een constante tweezijdige beweging worden aangehouden terwijl de gebruiker beide handen vrij hield om het hout te snijden, schaven of schuren. Het pedaal stond door middel van een touw in contact met de draaischijf waaraan het hout was bevestigd, en vervolgens met een verende stok erboven. Indrukken van het pedaal liet het hout een slag draaien, bij het loslaten zorgde de veerkracht van de stok voor een slag in de tegenovergestelde richting. <BR> <BR> De molinilla is nog steeds te koop in zijn oorspronkelijke vorm en wordt wel gezien als een luxe-object voor in de keuken, al zijn kleine versies zonder ringen of verdere bewerking in veel Nederlandse winkels te verkrijgen.<BR>