Voor man- tot- mangevechten werd voornamelijk de knots gebruikt waarvan in Nieuw- Brittannië veel verschillende typen bestaan. Aan het eind van de negentiende eeuw raakten zij steeds meer in onbruik en namen de ouderen de jongemannen zelfs naar bepaalde Europese verzamelaars op het eiland die de oude wapens in hun collectie hadden om ze te kunnen laten zien. Naast oorlogsknotsen bestonden er ook knotsen die een ceremonieel karakter hadden. Deze werden vaak vanuit andere gebieden geïmporteerd en door hun exotische uiterlijk en zeldzaamheid werden vaak magische krachten aan hun toegedicht.<BR> Vroeger werden dit soort knotsen bewaard in een speciaal huis, het "malira" huis, die speciaal gebouwd werd voor de opslag van magische dranken en alles wat daarmee verbonden was. In oorlogstijd werden de knotsen uit het huis genomen nadat allerlei spreuken over hen waren uitgesproken en ze waren ingewreven met "malira", een tovermiddel. Elke "malira" had zijn eigen kwaliteiten en eigenschappen en elke soort was verbonden met een bepaald type knots. Elk tovermiddel maakte de knots nog gevaarlijker zodat één enkele klap van het wapen het slachtoffer zou doden. De tovermiddelen zouden ook uit verre oorden afkomstig zijn. Aan het eind van de negentiende eeuw was het "malira"- huis een zeldzaamheid op Nieuw Brittannië. <BR> <BR> De stenen kop van de knots werd gemaakt door een al ronde steen te nemen en hem met een andere steen in het midden te slaan waardoor splinters afvlogen en een steeds diepere holte ontstond. Vervolgens onderging de andere zijde dezelfde behandeling waardoor uiteindelijk een gat in de steen gevormd werd. Na verdere afsplintering was het groot genoeg om er een houten staaf in te steken. Een andere techniek die ook toegepast werd is de draaiboor, waarmee een gat in de steen gemaakt werd door met een houten stokje te draaien en vochtig zand toe te voegen.