Bij de Asmat, evenals in veel gebieden op Nieuw-Guinea, wordt de trom ('èm') beschouwd als een sacraal instrument. Het geluid van de trom wordt immers geassocieerd met de ontstaansmythe van de Asmat. Men bespeelt de trom onder andere voor de begeleiding van rituele liederen.<BR> Asmat-trommen zijn geladen met symboliek. De greep ('baq') van Asmat-trommen is gewoonlijk uitgesneden in de vorm van koppensnellerssymbolen. Het hoofdmotief is de bidsprinkhaan ('wènèt'). Andere koppensnellersmotieven die vaak gebruikt worden zijn de kopjes van de zwarte konings- of palm-kaketoe (‘ufir’), de jaarvogel ('fofojir', herkenbaar aan de inkepingen op de snavel), de pelikaan ('tjênêpir'), en een S-vormig figuur ('wash '). <BR> <BR> <BR> De huid (van een hagedis of een varaan) die over de trom gespannen was, ontbreekt. De handgreep is versierd met koppensnellers-symbolen. Bij de Asmat is de trom een sacraal instrument dat veel symbolische verwijzingen bevat. Het geluid van de trom vertegenwoordigt de stem van een (mythische) voorouder. Het verwijst ook naar de mythische held Fumeripitsj die bij de inhuldiging van een mannenhuis de trom bespeelde. <BR> Trommen worden vaak heel lang bewaard. Niet in gebruik, worden trommen boven het haardvuur bewaard waar ze droog blijven en waar de rook de insecten weg houdt. Het roet van het vuur geeft trommen een diepe bruine kleur.