De Asmat maakten de schilden voor een schildenfeest dat voorafging aan een sneltocht. Het schild werd genoemd naar een overleden familielid, wiens dood gewroken moest worden. De koppensnellersmotieven op het schild moesten de drager in de strijd buitengewone kracht en moed geven en de vijand schrik aanjagen. De tegenstander moest ervan overtuigd zijn dat de drager van het schild beschikte over bovennatuurlijke kracht en steun van de voorouder, naar wie het schild genoemd was. Een schild was een kostbaar bezit en ging over van vader op zoon. Voor de eigenaar bezat het een grote symbolische en emotionele waarde.