Dit object is een langwerpige bijl of dissel. De vorm van het werktuig is lang en smal met vier rechte hoeken. Daarom vallen deze bijlen/ dissels eveneens onder de omschrijving vierkantsbijl. Opmerkelijk echter is de lengte breedte verhouding die er in dit geval voor zorgt dat de bijl/ dissel een geheel eigen karakter krijgt. Het is niet duidelijk of een specifieke vorm een specifieke functie inhield.<BR> Bijlen en dissels zijn veel gebruikte werktuigen, ze zijn gevonden in vele soorten en maten, rond of vierkant zijn de twee belangrijkste onderscheidende kenmerken. In de literatuur over de Prehistorie van Zuidoost Azië worden deze objecten in verband gebracht met de nieuwe steentijd. Het is echter moeilijk de vondsten te dateren, omdat het grootste gedeelte van de collectie die het museum bezit willekeurig gevonden is. En vervolgens aan het museum geschonken is zonder verdere informatie over de vindplaats. In de koloniale tijd en daarna verzamelden Nederlandse ambtenaren dergelijke prehistorische voorwerpen, die ze tijdens een wandeling of tijdens het werken op hun land tegenkwamen. Op deze manier werden enorme verzamelingen aangelegd. Vanwege het gebrek aan nauwkeurige informatie over de plaats en eventuele andere artefacten is het dus moeilijk een datering aan deze voorwerpen te koppelen. Er is geen stratigrafische informatie voor handen. Er wordt aangenomen dat na de intrede van de vaardigheid van het brons- en ijzergieten stenen werktuigen nog altijd populair bleven. Er zijn eveneens voorbeelden te noemen van groepen mensen die dergelijke stenen bijlen tot ver na de prehistorie gemaakt hebben. Dit brengt nog een extra moeilijkheid mee bij een eventuele datering. Het is echter duidelijk dat er verschillende materialen gebruikt zijn om de stenen bijlen te vervaardigen. Als verklaring hiervoor kunnen verschillende mogelijkheden aangedragen worden, namelijk bijlen van veelvoorkomende steensoort werden als werktuig gebruikt en zeldzame steensoorten werden alleen als ceremoniële bijlen bewerkt. Een andere mogelijkheid zou zijn dat voor de landbouw of het kappen van wilde gewassen een andere soort bijl gebruikt werd als voor het snijden van vlees of het bewerken van hout. Het is wederom moeilijk om dergelijke hypothesen te toetsen daar er weinig archeologische opgravingen gedaan zijn die de context van de bijlen kunnen toelichten. <BR>