De kunst van de Geelvinkbaai is vooral bekend door de korwars, beeldjes gemaakt ter nagedachtenis van de doden. <BR> De meeste beeldjes zijn geheel van hout. <BR> Zeldzaam echter zijn de schedelkorwars die bestaan uit een houten mensfiguur en een mensenschedel. <BR> Bij de meeste exemplaren is de schedel ingebed in een houten kop of vatting. <BR> Deze korwar is vrijwel uniek: de schedel is namelijk van alle kanten zichtbaar. <BR> Het bijzonder fraai, uit een stuk hout gesneden beeldje, maakt een oude indruk, al zal het verweerde uiterlijk mede ontstaan zijn doordat deze korwar in de grond gestopt was nadat de lokale bevolking tot het Christendom was overgegaan. <BR> De gewelfde buik, als van een zwangere vrouw, is zeer ongebruikelijk bij een korwar. <BR> Het vermoeden dat het een vrouwelijke figuur betreft, werd recentelijk bevestigd doordat is vastgesteld dat de schedel die van een jonge vrouw is, die tussen haar zestiende en twintigste levensjaar overleed. <BR> Mensen die jong stierven werden bijzonder vereerd, mede omdat men hun zielen gevaarlijk achtte. <BR> Lang niet van iedere overledene werd een schedelkorwar gemaakt. <BR> Het waren in principe alleen hoofden en eerstgeborenen van hoofden die een dergelijke eer te beurt viel. <BR> Zij werden gewoonlijk weergegeven in associatie met een of twee slangen. <BR> Zo stellen de twee S-vormen aan deze korwar slangen voor, die door de mensfiguur bij de nek worden vastgehouden. <BR> Op grond van haar eigenschap zich van haar oude huid te ontdoen, was de slang symbolisch voor verjonging en nieuw leven. <BR> Korwars speelden een belangrijke rol in de communicatie tussen de levenden en de doden. Ze vormden een medium waardoor de overledene geraadpleegd kon worden op belangrijke momenten, zoals bij geboorten en huwelijken of in crisis-situaties zoals bij ziekten. <BR> Het raadplegen was de taak van een priester, mon geheten, vaak ook degene die het beeldje vervaardigd had en aan het eind van het maakproces de dodenzierhad opgeroepen om er haar intrek in te nemen. <BR> Bij het raadplegen werd het beeldje in de hand gehouden of ook wel op de schouders of het hoofd gezet. <BR> Bewoog de korwar, dan was dat het teken dat de ziel van de overledene in het beeldje gevaren was. <BR> Zo kon een korwar aan de familie van de dode bescherming bieden tegen onheil. <BR> Anderzijds kon zij echter, door middel van zwarte magie, ook ten kwade aangewend worden.<BR> DS, 1987.<BR> <BR> Engelse tekst:<BR> The art of Geelvink Bay is known especially for the korwar, which are images carved to commemorate the dead. Most of these small figures are all wood, but in rare cases a wooden human figure was combined with a human skull to form a skull korwar. In most of the latter the skull is embedded in a wooden head or setting. The korwar shown here is virtually unique, because the skull can be seen from all angles. This unusually fine small figure carved from a single piece of wood gives the impression of being old, although this effect must be attributed in part to it having been buried in the ground after the locar inhabitants were converted to Christianity. The arched abdomen resembling that of a pregnant woman is very unusual for a korwar. The assumption that this is a female figure was recently confirmed by an investigation which showed that the skull had belonged to a young woman who had died between her sixteenth and twentieth year. Special reverence was given to people who died young, among other reasons because their souls were considered to be dangerous. A skull korwar was not made for everyone who died. This honour was in principle reserved for chiefs or the firstborns of chiefs. They were usually represented in association with one or two snakes as in the present case where the human figure has the neck of an S-shaped snake grasped in each hand. Because of its ability to discard its old skin, the snake symbolized rejuvenation and new life. Korwar played an important role in the communication between the living and the dead, forming a medium through which the deceased could be consulted at important times such as birth or marriage or in crisis situations as in sickness. The consultation was performed by a priest, called mon, who was often the man who had made the image and called upon the soul of the deceased to enter it when it was finished. During this invocation he held the figure in his hand or placed it on his shoulder or his head. If the korwar moved, that was taken as a sign that the soul of the dead person had entered it. When that happened, a korwar could protect the family of the deceased against dangers. If black magic was used, however, the korwar could exert evil influences.<BR> DS, 1987.