Kom beschilderd met Poemagod

Poemagod met trofeehoofdogen. Hij steekt de tong uit. Over de bodem van de kom is zijn lichaam geschilderd met een oog als navel. Twee rijen trofeehoofden flankeren het lichaam. De lendendoek stelt een hoofd voor met ovale ogen. Onder het hoofd, tussen de benen, zijn vijf slangen afgebeeld.<BR> <BR> In het aardewerk zijn er zowel overeenkomsten als verschillen tussen Paracas en Nasca. Nieuw is dat de motieven niet meer omgeven zijn door ingekraste lijnen maar door een zwarte omlijning. Het kleurenpalet wordt steeds uitgebreider, waarbij de kleuren niet meer na maar voor het bakken worden aangebracht. Vervolgens wordt de pot gepolijst zodat de kleuren nog beter uitkomen, en om zich ervan te verzekeren dat de felle kleuren niet kapot zouden gaan door de hitte van de overigens vrij lage baktemperaturen, smeerden de Nasca pottenbakkers de potten met een vrij vette substantie in. Tot op de dag van vandaag wordt deze techniek door een aantal pottenbakkers gehanteerd.<BR> Zowel abstracte en geometrische vormen, als meer natuurgetrouwe menselijke of dierlijke figuren komen voor als decoratiepatronen. Op het Nasca aardewerk zijn zelden portretten, individuën of voorstellingen die op sociale rangorde duiden, afgebeeld. De decoratie stijl van Nasca verandert ook sterk al naargelang de periode waarin het aardewerk gemaakt is. Aanvankelijk worden dieren vrij gedetailleerd weergegeven maar later verdwijnen ze of worden abstracter en vinden we veelvoudige herhalingen van afzonderlijke motieven zoals hoofden en lichaamsdelen terug. Oorlogsmotieven zoals trofeehoofden, krijgers en wapens duiken steeds meer op in latere fases van Nasca. Trofeehoofden kunnen herkend worden aan de gesloten ogen en de doornen doorheen de lippen. Deze kenmerken zijn echter niet altijd aanwezig. <BR> De betekenis van de trofeehoofden blijft intrigeren: de hoofden stonden centraal in ceremonies of rituelen, of maakten deel uit van het krijgsleven waarbij door het nemen van het hoofd de geestkracht van de overwonnen krijger ontnomen werd. De planten en het bloed die vaak uit de mond van de hoofden groeien, lijken te verwijzen naar vruchtbaarheid.<BR> Naast de veelvuldige representatie van trofeehoofden zien we ook scènes verschijnen van mannen met een slinger, speren en een speerwerper in de hand, vaak vergezeld door vogels.

Kom beschilderd met Poemagod

Poemagod met trofeehoofdogen. Hij steekt de tong uit. Over de bodem van de kom is zijn lichaam geschilderd met een oog als navel. Twee rijen trofeehoofden flankeren het lichaam. De lendendoek stelt een hoofd voor met ovale ogen. Onder het hoofd, tussen de benen, zijn vijf slangen afgebeeld.<BR> <BR> In het aardewerk zijn er zowel overeenkomsten als verschillen tussen Paracas en Nasca. Nieuw is dat de motieven niet meer omgeven zijn door ingekraste lijnen maar door een zwarte omlijning. Het kleurenpalet wordt steeds uitgebreider, waarbij de kleuren niet meer na maar voor het bakken worden aangebracht. Vervolgens wordt de pot gepolijst zodat de kleuren nog beter uitkomen, en om zich ervan te verzekeren dat de felle kleuren niet kapot zouden gaan door de hitte van de overigens vrij lage baktemperaturen, smeerden de Nasca pottenbakkers de potten met een vrij vette substantie in. Tot op de dag van vandaag wordt deze techniek door een aantal pottenbakkers gehanteerd.<BR> Zowel abstracte en geometrische vormen, als meer natuurgetrouwe menselijke of dierlijke figuren komen voor als decoratiepatronen. Op het Nasca aardewerk zijn zelden portretten, individuën of voorstellingen die op sociale rangorde duiden, afgebeeld. De decoratie stijl van Nasca verandert ook sterk al naargelang de periode waarin het aardewerk gemaakt is. Aanvankelijk worden dieren vrij gedetailleerd weergegeven maar later verdwijnen ze of worden abstracter en vinden we veelvoudige herhalingen van afzonderlijke motieven zoals hoofden en lichaamsdelen terug. Oorlogsmotieven zoals trofeehoofden, krijgers en wapens duiken steeds meer op in latere fases van Nasca. Trofeehoofden kunnen herkend worden aan de gesloten ogen en de doornen doorheen de lippen. Deze kenmerken zijn echter niet altijd aanwezig. <BR> De betekenis van de trofeehoofden blijft intrigeren: de hoofden stonden centraal in ceremonies of rituelen, of maakten deel uit van het krijgsleven waarbij door het nemen van het hoofd de geestkracht van de overwonnen krijger ontnomen werd. De planten en het bloed die vaak uit de mond van de hoofden groeien, lijken te verwijzen naar vruchtbaarheid.<BR> Naast de veelvuldige representatie van trofeehoofden zien we ook scènes verschijnen van mannen met een slinger, speren en een speerwerper in de hand, vaak vergezeld door vogels.